Seria tzw. tycoonów oplotła swoją macką takie metody zarobku jak parki rozrywki, ZOO, restauracje, kinematografię, fabryki itd. Wielu uznało, że ten rodzaj gier pokazał wszystko, co ma do zaoferowania i w końcu odejdzie w niepamięć graczy. Okazało się jednak, że nie! Ciągle wymyślane są nowe pomysły na gry, a niektóre potrafią zaskoczyć swoją ideą. Tak jest z grą TV Manager wydaną przez Niels Bauer Games, twórców Smugglers 3.

Fabuła jest bardzo prosta - są lata sześćdziesiąte ubiegłego wieku. Pewnego wspaniałego dnia gracz otrzymuje telefon od notariusza. Okazuje się, że otrzymał w spadku stację telewizyjną. Niestety istnieje jedno „ale”. Wszystko jest w kompletnej ruinie, na dodatek firma jest zadłużona. Sytuacja powoduje, że musimy wziąć sprawę w swoje ręce i odbudować dawną świetność interesu.

Cała gra składa się z jednego interfejsu podzielonego na kilka kategorii, które są ściśle związane z biznesem telewizyjnym. Po pierwsze, znajdziemy tutaj dział z godzinami transmisji do wypełnienia. W tym aspekcie jest się czym pochwalić - istnieje kilka kategorii programów, takie jak wiadomości (poranne, popołudniowe i wieczorne), kilkuodcinkowe seriale, filmy, teleturnieje czy nawet specjalne międzynarodowe wydarzenia. Na dodatek każda produkcja jest podzielona na punkty w różnych dziedzinach, np. edukacji, grze aktorów, efektach specjalnych, przemocy lub wątkach miłosnych. Jak zapewne domyślacie się, kreskówki i filmy sci-fi będą bardziej przyciągały dzieci, a opery mydlane kobiety i niższą warstwę społeczną. Bardzo ciekawym pomysłem jest wprowadzenie możliwości procentowej regulacji wiadomości na kilka czynników, a mianowicie zabawę; fakty z kraju i z zagranicy; sport oraz modę. Nie zapominajmy o oglądalności – dzieci najczęściej oglądają telewizję rano, gospodynie domowe podczas dnia, a ludzie pracujący wieczorem. Gdy zrobimy już wszystko, co potrzeba, wystarczy wstawić wszystko do harmonogramu i czekać na dochody. Zaraz, zaraz, czegoś tu brakuje! No tak, jak mogłem zapomnieć o wszędobylskich, utrudniających oglądanie reklamach! Dzięki nim powiększymy ilość swoich zer na koncie bankowym i wspomożemy sprzedaż polecanych produktów. Istnieje jednak jeden problem – nie dotkniesz banknotów, jeśli nie wypełnisz wymagań reklamodawcy. Najczęściej polegają one na uzyskaniu minimalnej ilości odbiorców przez okres kilku dni, najczęściej ogólnych, lecz zdarzają się pragnący uzyskać np. milion potencjalnych klientów płci żeńskiej lub klasy robotniczej. Istnieją wtedy dwie możliwości: kupić lepsze filmy lub zwiększyć zasięg transmisji. Do tego drugiego potrzebujesz wykupić dany obszar i postawić anteny, co najczęściej jest równoważne ze sporym wydatkiem. Jeśli nie masz funduszy, możesz zawsze zaciągnąć pożyczkę w banku. Nie zapomnij jej spłacić, bo konsekwencje mogą być straszliwe. A, właśnie, spłacić. Jak wiecie TV Manager jest tytułem shareware, więc istnieją pewne ograniczenia. W tym przypadku jest to czas – wynosi pięć dni gry, co w przeliczeniu może wynieść... 20 minut! Może i przesadzam, ale według mnie jest to stosunkowo za mało. Tak więc jeśli nie zapłacisz za kod aktywacyjny, to możesz pomarzyć o dłuższej zabawie.

W grach tego typu zawsze mam dylemat w kwestii opisu grafiki, bowiem jedynym przejawem jest interfejs. Wszystko utrzymano w konwencji czarno białego filmu, w końcu to lata sześćdziesiąte. W skład udźwiękowienia wchodzi jedynie muzyka z charakterystycznym dla starych filmów „skwierczeniem” (mam nadzieję, że wiecie, o co chodzi).

Podsumowując, TV Manager jest dobrą, pomysłową grą ekonomiczną. Nie można się do niej przyczepić, lecz szczerze mówiąc w pewnych aspektach mogłaby być bardziej rozbudowana. I jeszcze ten krótki czas przeznaczony na rozgrywkę... Mimo to nie warto narzekać, bowiem całość prezentuje się bardzo dobrze. Śmiem nawet twierdzić, iż przy drobnym dopracowaniu mogłaby mieć szansę na pobicie niektórych komercyjnych tytułów.