Gdy wracam zmęczony po całym dniu pracy nie mam ochoty grać w gry, które wymagają ode mnie: używania szarych komórek, niesamowitego refleksu i maksymalnego skupienia uwagi. Wszystko czego wtedy chcę to odpocząć, przy nieskomplikowanej grze, w której niepowodzenie nie spowoduje u mnie irytacji, skutkującej rozwaleniem pięścią klawiatury. Jeśli nie znacie gier, które spełniają te wymagania to zainteresuje was Bounce Symphony.  Na tle kolejnych klonów: Zumy, czy Eggsuckera - Bounce Symphony zadziwia prostotą, a jednocześnie oryginalnością pomysłu. W tej grze chodzi poprostu o układanie gumowych piłeczek :)) Gra składa się z trzech trybów. Pierwszy z nich to "Relax", gdzie musimy ułożyć 5 piłeczek w jednym rzędzie, a po ułożeniu odpowiedniej ilości rzędów przechodzimy do następnej planszy. Drugi to "Think", gdzie układamy określoną mozaikę z piłeczek i ostatni "Sprint", który jest praktycznie taki sam jak pierwszy, ale na czas. Zapytacie: i co w tym fajnego? Odpowiedź: fizyka!!!! Piłeczki zachowują się, jakby naprawdę były z gumy. Gra daje naprawdę dużo radości - mimo swojej prostoty.  Grafika jest ładna, nie ma tu oszałamiających efektów specjalnych, za to jest wyważenie i pewna elegancja, której wrażenie potęguje muzyka, mieszanka Jazzu i muzyki poważnej. Chociaż nie jestem fanem takiej muzyki, to kompletnie mi ona nie przeszkadzała, wręcz przeciwnie wprowadzała mnie w dobry nastrój i uspokajała. Sterowanie odbywa się za pomocą lewego klawisza myszki, którym łapiemy piłkę.  Podsunę wam pewien pomysł: gdy wasi rodzice znowu zaczną narzekać, że spędzacie za dużo czasu przed komputerem, posadźcie ich przy tej grze. Gwarantuje wam, że końmi ich nie odciągniecie, a sami też przeżyjecie miłe chwile, przy Bounce Symphony.