Gier z całkiem świeżej kategorii "tower defense" jest już całkiem sporo. Głównym celem gracza jest powstrzymanie najazdu agresora, przez strategiczne rozmieszczenia elementów obronnych, szybkostrzelnych karabinów, wieżyczek z rakietami czy wymyślnymi broniami elektrycznymi bądź plazmowymi. Oczywiście wszystko zależy od otoczenia, w którym rozgrywa się akcja.

 Recenzowane Immortal Defense koncentruje się na odległej przyszłości, w której aby bronić swej planety przed najeźdźcami, wybrańcy narodu opuszczają powłokę cielesną i zamieszkują płaszczyznę astralną. Atakujący, Bavakhowie, poruszają się jedynie po określonych trasach - można nazwać ich istotami dwuwymiarowymi, ponieważ "płyną" na jednej płaszczyźnie. Sterowany przez gracza obrońca ma przewagę trzeciego wymiaru - wysokości - widząc ich z góry. Dzięki temu może ich atakować, będąc dla nich niewidocznym. Właśnie dlatego wśród Bavakhów Obrońcy nazywani są duchami.

 Aby powstrzymać jak najwięcej wrogich pojazdów przed przedostaniem się na drugi koniec "liny", należy rozstawić w jej okolicy "punkty". Autor udostępnił ich 11 rodzajów o odmiennym działaniu. Większość po prostu strzela, chociaż jest także "punkt miłości" zwiększający możliwości sąsiadujących dział.

 Chociaż to co do tej pory wymieniłem znaleźć można w większości tego rodzaju gier, mało z nich może pochwalić się tak rozwiniętą fabułą. Bohaterski Obrońca, który rezygnuje z życia na swojej planecie, by chronić swoich to tylko początek wielkiej historii. Po kilku(nastu) misjach okaże się, że ma rodzinę, a dotychczasowi przyjaciele wcale nimi nie są. Zaryzykuję nawet stwierdzenie, że szkoda takiego pomysłu na grę, której skomplikowanie ogranicza się do rozstawiania odpowiednich elementów, ulepszaniu ich gdy zbierze się dodatkowe punkty i określaniu myszką celu. Jednak z drugiej strony, nie można jej odmówić grywalności, a możliwość pobijania swoich lub cudzych rekordów tylko przedłuża czas siedzenia przed monitorem.

 Graficznie Immortal Defense nie powala. Widać po nim, że jest produkcją niezależną, ponieważ wygląda "inaczej". Plansza rozgrywki to głównie efekty świetlne, które przy większej liczbie najeźdźców potrafią trochę zacinać (można to zmienić w ustawieniach). Wśród nich da się zauważyć dopracowane ikony punktów. Nie zmienia to faktu, że zabawa jest niezwykle wciągająca, a towarzysząca muzyka potrafi roztoczyć klimat niebytu i tajemniczości - właśnie taka powinna być.

 Z czystym sumieniem polecam Immortal Defense wszystkim, którzy nie nudzą się wykonując w grze wciąż te same procedury. Czy jednak ta produkcja jest na tyle unikatowa ze względu na swoje przymioty, by zapłacić prawie $23? Dzięki dwóm kampaniom dostępnym w wersji niezarejestrowanej (w sumie jest ich sześć) sami będziecie w stanie odpowiedzieć na to pytanie. A tymczasem, brońmy się!