Lubię gry o prostych zasadach. Właściwie jeśli produkcja od progu bombarduje gracza niezliczoną ilością opcji i statystyk, to staram się ją omijać z daleka. Poziom trudności to inna sprawa. Obsługę gier z serii Worms dało się opanować już po kilku rozegranych pojedynkach. Ale jak mówi pewne przysłowie - easy to learn, hard to master. Cała frajda polegała bowiem na ciągłym poprawianiu swoich umiejętności. W tym właśnie tkwi grywalność Marble Arena.

 Marble Arena jest produkcją czysto zręcznościową. Podczas rozgrywki kierujemy kulką, na każdym poziomie zdobywając określoną liczbę punktów. Jeśli uda nam się pomyślnie ukończyć level w odpowiednim czasie, odblokujemy kolejny. Mapy zostały podzielone na 3 poziomy trudności. Levele dla początkującego gracza są bardzo łatwe, każdy możemy przejść za pierwszym razem. Te dla średnio-zaawansowanego sprawiają już pewną trudność, a te dla gracza zaawansowanego stanowią spore wyzwanie. Dodatkowo załączone zostało sporo nieprzyporządkowanych map, w każdą możemy zagrać od razu. Co ciekawe zabawa wcale nie musi kończyć się na poziomach zaprojektowanych przez twórców. Udostępniony jest bowiem edytor plansz, a na stronie gry możemy pobrać mapy stworzone przez innych graczy. Do tego dochodzi jeszcze tryb multiplayer i lista najlepszych wyników online. Wszystko to niewątpliwie wydłuża żywotność gry.

 Czas powiedzieć coś więcej o rozgrywce. Jak już pisałem, każdy poziom przejdziemy zdobywając odpowiednią ilość punktów. Są na to dwa sposoby. Pierwszy to łapanie gwiazdek, jest ich kilka rodzajów, każdy inaczej punktowany. Drugi to walka z kulkami-przeciwnikami. Aby je pokonać musimy zepchnąć je na określony obszar. Niestety inteligencja kulek nie jest zbyt wysoka. Odbijają się od siebie, bezmyślnie próbują nas uderzyć. Twórcy dodali w menu możliwość ?wrzucenia? na planszę dodatkowej kulki. Według mnie jest to opcja niepotrzebna. Tym bardziej, że nie jesteśmy niczym ograniczeni, możemy wywołać tyle kulek ile nam się podoba, dodatkowo określając ich parametry. Parametry te posiada również nasza kulka. Są to rozmiar, szybkość, wysokość skoku i przyczepność. Każdą z tych cech możemy ulepszyć zdobywając punkty ulepszeń. Nic nie stoi na przeszkodzie by zainwestować wszystkie w skok, a potem przerzucić je na szybkość. Jest to bardzo ważne, ponieważ tylko w ten sposób dostaniemy się w niektóre miejsca. Warto też zwrócić uwagę na powierzchnię po jakiej się poruszamy. Jeśli wpadniemy na lód stracimy nad kulką kontrolę, a po piachu i śniegu porusza się ona bardzo powoli, przez co tracimy cenny czas.

 Podczas rozgrywki napotykamy różne power-upy. Każdy nadaje nam pewną umiejętność, niektóre zmieniają nawet materiał z którego została stworzona kulka. Nie zawsze jest nam to na rękę ? szklana kula jest bardzo wrażliwa, wystarczy jedno zetknięcie z przeciwnikiem i rozbije się. Każda ?śmierć? w grze karana jest odjęciem punktów. Liczba żyć jest nieograniczona, ale czasem wystarczy jedno potknięcie i musimy powtarzać poziom od początku. Na przykład ? gdy na danej planszy możemy zdobyć 150 punktów, i tyle samo wymagane jest do jej ukończenia - to utrata jednego oznacza przegraną.

 Rzeczą, która wyróżnia Marble Arena spośród innych produkcji, jest niewątpliwie grafika. Drzewa, cienie i animacja wody są po prostu świetne. Powiem nawet, że gra mogłaby pod tym względem konkurować z wieloma komercyjnymi produkcjami. W grze usłyszymy kilka melodyjek. Mi osobiście nie przypadły do gustu, na dłuższą metę potrafią denerwować.

 Na koniec chciałbym wspomnieć o wadach. Napotkałem się podczas gry na kilka bugów - a to punkty nie były naliczane, a to czas zatrzymał się bez powodu (oczywiście ten w grze :)). Innym razem program w ogóle nie chciał się uruchomić. Zdarza się też że kulka wnika w podłogę, czasem kamera zachowuje się dość dziwnie, skacząc w przód i w tył, zwłaszcza jeśli zrobimy zbliżenie. Są to jednak drobne błędy, i nie psują one radości z gry.

 Proste zasady rozgrywki, spokojny klimat, ładna grafika ? wszystko to czyni z Marble Arena grę, którą można polecić każdemu. Przejście zaledwie kilku plansz jest bardzo relaksujące, myślę więc że spędzę przy tej produkcji jeszcze sporo czasu.