Każdego czasem roznosi energia tak, że nie wiadomo co z nią zrobić. Można ją spożytkować na wiele sposobów: pobiegać, skopać ogródek lub zrobić cokolwiek innego, byle tylko męczącego. Co jednak, gdy chcemy tak po prostu dać komuś po gębie. Zamiast narażać się na niepotrzebne siniaki czy ewentualne luki w uzębieniu możemy uruchomić Mind Arms. W ten sposób dajemy upust emocjom nie tylko bezpieczniej, ale i dłużej, i ciekawiej.

 Produkcja ta nie odbiega za bardzo od standardów wyznaczonych przez tego typu gry. Mind Arms jest w tym aspekcie jak zwykły banan. Jak Chiquita jest pod względem grywalności, ale o tym za chwilę. Do wyboru mamy STORY MODE lub FREE BATTLE. W pierwszym trybie pokonujemy coraz to lepszych przeciwników, w drugim natomiast mamy możliwość stoczenia pojedynczej walki z oponentem sterowanym przez drugiego gracza lub komputer.

 Do wyboru mamy 5 różnych zawodników, ale są również ukryte postaci, które odkrywamy w miarę postępów w grze. Liczby ciosów dostępnych w grze nie powstydziłby się sam Jackie Chan - mi udało się zadać kilkanaście różnych każdą postacią. W trybie STORY MODE gra toczy się do wybranej wcześniej, w menu, liczby zwycięstw.

 Rozgrywka jest stosunkowo długa, w trakcie jednej walki musimy wyprowadzać od kilkudziesięciu do stukilkudziesięciu ciosów, ponieważ każdy odbiera niewiele punktów życia. Gra jednak się nie nudzi, ponieważ jest bardzo dynamiczna, a dostępne kombosy znacznie urozmaicają rozgrywkę. Na koniec każdej walki uzyskujemy informację o największym kombie i ilości odebranych punktów życia. Bardzo ciekawą opcją jest zapis powtórki z walki, którą możemy później odtworzyć.

 Grafika jest bardzo ładna i kolorowa, a wyprowadzanym ciosom towarzyszą różne efekty świetlne, bardzo dobrze pasujące do gry. Muzyka jest niezwykle dynamiczna i melodyjna, ona również doskonale wkomponowuje się w całą rozgrywkę. Największym mankamentem gry jest jej lokalizacja. Mianowicie gra jest częściowo tylko po angielsku, w większości widzimy japońskie czy chińskie (nie wiem, nie odróżniam) napisy. Stąd ciężko jest opisać wszystkie opcje gry, bo w większości dopiero empirycznie musimy się przekonać o tym, co naprawdę wybraliśmy.

 Poza ostatnim gra, według mnie, ma same plusy. Jest starannie zrobiona, dynamiczna i grywalna. Każda walka jest na tyle długa, że komputer nie jest w stanie rozłożyć nas jednym, porządnym kombem. Nic tylko grać! Zawsze to bezpieczniejsze niż pojechanie do Krakowa w szaliku Legii…