W temacie zombich powiedziano już chyba wszystko, a przynajmniej powtarzano to tak często, że zdążyło się już zagnieździć w ludzkiej (pod)świadomości. Obowiązkowymi elementami scenografii muszą być cmentarz (koniecznie nocą!) oraz niczego niespodziewający się ludzie. Dalej dorzucamy jeszcze samotnego wybawcę, który sam jeden wie po co tu jest i mamy już śliczny obrazek z zielonymi ludzikami (nie, nie kosmitami).

 Dziwnym trafem nasz wybawca jest jedyną osobą, która wie o obecności nieumarłych, mimo, że pierwszy ich reprezentant znajduje się na drugim końcu planszy, a po drodze jest jeszcze połowa populacji okolicznego miasteczka. Nie pozostaje nic innego jak wziąć sprawę w swoje ręce i poderwać ludzi do obrony. To, jak oni odbiorą wieść o zbliżającej się pladze to już ich sprawa. Mają dwa wyjścia - spanikować lub przyłączyć się do gracza, co jest równoznaczne z możliwością dowodzenia nimi.

 Zombi to wbrew pozorom bardzo towarzyskie istoty. Niby bardzo nie lubią żywych, ale jak już jednego spotkają, to bardzo ochoczo przyłączają go do swojej społeczności. Wątpliwą przyjemność czerpaną z tego typu praktyk można im na szczęście "uświadomić" korzystając z dobrodziejstw natury, czyli wszystkiego tego, co wala się po ziemi i w najbliższym czasie nie będzie nikomu innemu potrzebne - strażackie siekiery, widły, piła łańcuchowa i nawet woda święcona lub broń palna. I jak tu się dziwić, że "mieszkańcy" cmentarza zaczęli uciekać, skoro takie przedmioty tam można znaleźć i nikt się nie pali do ich uprzątnięcia?

 Wszystkie dobre gry taktyczne (czyli takie jak Zombies) mają kilka cech, dzięki którym można je w ogóle tak nazywać. Świat gry podzielony został na pola (tu są one kwadratowe) a czas na tury. Dodatkowo, atakując z różnych stron można spodziewać się innej skuteczności - największej z tyłu, najmniejszej od frontu - i jeszcze trzeba mieć na uwadze rodzaj noszonej broni. Na dokładkę pozostaje jeszcze konieczność pilnowania całego zgromadzonego towarzystwa - kto nie zostanie w porę ostrzeżony, ten szybciej przejdzie na ciemną stronę. O złych konsekwencjach połowy ekranu w kolorze trawy nie muszę chyba opowiadać?

 Grafika nie jest mocną stroną Zombies. Kanciaste postacie, tekstury słabej jakości... długo by opowiadać. Ważne jest to, że można to przeboleć i nie ma to negatywnego wpływu na grywalność. Muzyka jest (zgodnie z oczekiwaniami związanymi z tematyką) nieco mroczna i niepokojąca... ale występuje jedynie w menu. Na szczęście dalej można usłyszeć dźwięki, choć jedynie podczas walki.

 Gra grupy Codenautics bardzo przypomina grę planszową. Na to skojarzenie wpływa jedna zasadnicza rzecz - brak animacji. Ten typ gier uchodzi za rozwijający logiczne myślenie itp. W przypadku strategii taktycznej nie mogło być inaczej. Polecam zarówno osobom pragnącym poćwiczyć wyżej wymienioną cechę jak i wystawić obecne umiejętności na próbę.