Z przykrością stwierdzam iż komercyjne FPSy rozwijają się jednotorowo. Poprawia się fizyka, grafika i tym podobne rzeczy wpływające jedynie na efekty wizualne. Dodatkowo niektóre z nich są całkowicie niepotrzebne tj. dziwnie rozmycia itp. Jednakowoż postaram się zaprezentować tu coś o oprawie która osobiście bardziej mi przypada do gustu niż obraz zamglony shaderami, bump-mappingiem i innymi efektami. Oto 8bit killer czyli połączenie Wolfa 3D i innych "wczesnogrowych" hitów.

Po wybraniu nowej gry czeka nas wprowadzenie przybliżające fabułę. O ile historia nie jest może jakaś fascynująca to jednak przerywniki w czasie gry podobne są do tych z pegasusowskich hitów. Mała rozdzielczość i kilka kolorów, mimo że powinny być wadą, buduja niesamowity klimat. Zero nowoczesnych rozwiązań, tylko czysty oldskul.

Po małym intrze od razu zostajemy rzuceni w środek bitwy. Jak spisuje się system walki? Cóż... bosko nie jest. Niby to prosta strzelanka, ale sterowanie rozwiązano bardzo średnio (a manuala tu nie uświadczysz). Poza tym jeśli strzelasz myszką, niektóre bronie nie będą prowadzić ognia ciągłego. Chyba że będziesz naciskać przycisk cyklicznie.

Zajmijmy się teraz istnym smakołykiem czyli... grafiką. O ile grałeś w Wolfa 3D, bądź chociaż pierwszy DooMy, powinno się spodobać. Jeśli natomiast wychowałeś się na tworach FarCryo- lub F.E.A.R.o-podobnych, lepiej odpuść sobie to dziełko, no chyba że masz zamiar się nawrócić, do czego zachęcam. Levele są zbudowane tak jak w Wolfie na zasadzie kwadratów. Wsystkie tekstury więc powtarzają się i są... tak, kwadratowe. Wrogowie zaś reprezentowani są za pomocą sprajtów. Obrazki są bardzo skromnej rozdzielczości ale prezentują się całkiem przyzwoicie. Muzyka też daje radę gdyby nie...

Optymalizacja. Widać że twórca miał ciekawy pomysł, ale realizacja pod względem technicznym jest nie do końca dobrze załatwiona. Kilkubitowy dźwięk daje klimat, lecz jak może zajmować 20 mega?! Dużo wydajniej byłoby stworzyć własny format dźwiękowy, albo chociaż skompresować dołączone pliki. To samo z silnikiem. Sterowanie jak wspomniałem jest nieco dziwne, tak samo "wyczucie" myszy które jest wyjątkowo dziwne, nie wspominając juz że gra czasem przycina (a nie sądzę że chodzi tu o sprzęt).

Z innych wad nadmienić należy brak zapisu stanu gry i małe skomplikowanie poziomów. Na przykład pierwszy level to wędrówka przed siebie i otwieranie kolejno drzwi. Trochę nudne.

Jaki więc jest werdykt? Gra jest bardzo ciekawa, klimatyczna i daje trochę frajdy, jednak skopano kwestię techniczną, brak save'a i projekt leveli. NA pół godzinki zabawy jednak starczy, więc polecam głównie oldskulowym wyjadaczom.