Z darmowymi grami komputerowymi to jest tak, że powstaje ich dużo, a tylko garstka doczekuje finalnej wersji pozbawionej błędów. Jedną z takich produkcji jest PAKOON!, świetnej ścigałki, która miałaby szansę zawojować nasz świat freeware…miałaby szansę, gdyby została ukończona. W 2001 roku wydano wersję 0.03a i na tym poprzestano, 2002 był już lepszy, bo światło dzienne ujrzała wersja „v1.one”, której głównym motywem było rozwożenie pizzy po klientach. Świetny pomysł, jednakże gra posiadając multum błędów, automatycznie skazana była na klęskę. Postanowiono kontynuować projekt graficzny, ale z nowymi zasadami rozgrywki i tak 2003 roku, doczekaliśmy się w końcu w pełni stabilnego programu o nazwie Downhill PAKOON! 2.Many Unlimited 2009, który dziś mam zaszczyt przedstawić.

 W drugiej odsłownie zrezygnowano z wszelkich udziwnień i skupiono się na samych wyścigach. Do dyspozycji dano nam możliwość zabawy w singleplayer oraz multiplayer. W pierwszej opcji do wyboru mamy trzy tryby rozgrywki: „Speedrace” – walka z czasem, „Slalom” – jak sama nazwa wskazuje, jazda na przemian przez chorągiewki, oraz „Airtime” – przez całą trasę trzeba być tak długo w powietrzu, by pobić dotychczasowy rekord. Multiplayer umożliwia walkę przez sieć LAN/Internet z człowiekiem, a wyniki dzięki opcji multiplay są automatycznie zapisywane w „sali sławy”. Autorzy udostępnili siedem samochodów oraz tyle samo tras. I tak ścigać możemy się prowadząc chevrolet – 1957, lamborghini, citroena 2 CV, a nawet też truck’a, czyli zróżnicowanie epokowe jest wielkie. Gorzej sprawa wygląda z samymi trasami, bo mimo, że wyścigi prowadzimy w różnych rejonach świata, w konsekwencji ma się wrażenie jazdy ciągle w tym samym miejscu.

 Głównym motorem napędowym tejże produkcji jest jej strona graficzna, charakteryzująca się brakiem wyraźnych kątów, a tym samym wszystko jest gładkie, odblaskowe i opływowe. Pojazdy wyglądają naprawdę dobrze, choć brak szczegółów spowodowany silnikiem graficznym (coś za coś), trochę oddala gracza od realizmu, ale to już czepianie się na siłę. Tak samo można powiedzieć o fizyce jazdy, bo samochód jak przyklejony trzyma się podłoża, tym samym utrudniając grę choćby w trybie „Airtime”. Małe zróżnicowanie tras spowodowane jest zamysłem autorów jakoby wyścigi miały odbywać się tylko wyłącznie na śniegu (coś na kształt snowboardu z pojazdami w roki głównej). Świetnie, ale ograniczając się tylko do zmian położenia pagórków, nie uatrakcyjnia i różnicuje świata gry. Nie zapomniano także o muzyce, która wydobywając się z głośników, żwawo dopinguje nas do walki. Gorzej sprawa wygląda z resztą dźwięków, ograniczając się tylko do odgłosu uderzenia samochodu o podłoże.

 I nadszedł czas podsumowania. Żal małego zróżnicowania tras, monotonii mijających górek i samego śniegu. Z taką grafiką można by stworzyć naprawdę coś więcej niż typowy średniak. Dziwi tym samym fakt, że kod gry jest uwolniony i do ściągnięcia, a nikt z niego nie korzysta, cóż może na to trzeba jeszcze poczekać. Gra ogólnie niezła, ale na krótki czas. Miłej zabawy!