"Strzały z karabinu są niczym muzyka dla moich uszu" można nie raz usłyszeć w ambitnych amerykańskich produkcjach filmowych. Linley Henzell postanowił wykorzystać to sformułowanie do stworzenia interesującej strzelanki, w której strzały przeciwników i ich destrukcja to generowane dźwięki, układające się w muzykę.  Ta niezwykła kakofonia jest jednym z trzech elementów gry, które wydały mi się na tyle interesujące, żeby poświęcić jej swój cenny czas. Drugi z nich to możliwość dowolnego dobierania trzech broni spośród kilkunastu. Kręcą się one wokół pojazdu w kółko, więc przy każdym naciśnięciu spustu należy wziąć pod uwagę, że pocisk nie wyleci w kierunku, w którym byśmy chcieli. Można się jednak do tego przyzwyczaić - ja uznałem to za nieodłączny atrybut Garden of Coloured Lights. Trzecia sprawa to zwiększający się poziom używanego arsenału. Nasz okręcik z każdego zniszczonego przeciwnika potrafi przechwycić moc, czyli im więcej eksterminujemy, tym silniejsza broń.  Na pierwszy rzut oka grafika wydała mi się dość uboga i choć faktycznie brak w niej szczegółowości to okazuje się, że nie jest ona ważna. Zbieraninie dźwięków faktycznie sporo brakuje do twórczości Vivaldiego czy Straussa, jednak nie można jej odmówić oryginalności. Dzięki grywalności Ogrodu kolorowych świateł, wydawała mi się interesująca i zachęcająca do zestrzeliwania kolejnych wrogów. Ubolewam jedynie nad wysokim poziomem trudności. Na "normalnym" nie szło mi zbyt dobrze, a jedyna zmiana jakiej można dokonać to zwiększenie na trudny i najgorszy. Mimo to, zabawa jest niezła. Spróbujcie.