W zamku unosiła się ponura atmosfera. Strażnicy, niczym metalowe posągi, stali nad małym, niewątpliwie ważnym chłopcem zanurzonym w odmętach własnych myśli. W jednej sekundzie przenikliwa cisza ustąpiła miejsca hukowi otwieranych drzwi, a palące się przy wejściu pochodnie zgasły, pozostawiając po sobie jedynie mały dym. Na środku sali tronowej stanął stary mężczyzna w szarobrązowej szacie. - Książe! – krzyknął, a w jego głosie wyczuwalna była nuta strachu. Wszyscy spojrzeli się na niego momentalnie, jedynie książe podniósł powoli głowę, tak jakby nie zwracał na niego żadnej uwagi. - Przybyłem tak szybko jak mogłem! – rzekł niespodziewany gość – Wiesz kim jestem, prawda? To ja, Netram, twój nadworny mag! Dowiedziałem się przed chwilą od jednego ze strażników o twym śnie, w którym ponoć widziałeś jak Agademon, król demonów, przenika pierwszą barierę i atakuje naszą krainę! Twe proroctwa zawsze się spełniają, czemu więc sam mi tego nie powiedziałeś? Przygotowałbym wcześniej armię podniebnych statków i wysłałbym ją mu naprzeciw! Trudno, teraz jest to nieważne. Przeszukałem całą bibliotekę by znaleźć rozwiązanie na ten problem. Po godzinie udało mi się. Według zapisków przodków istnieją dwadzieścia cztery kule, dzięki którym można pokonać naszego odwiecznego wroga. Każda z nich znajduje się na poszczególnej wyspie. Już bym je miał, gdyby nie pewien aneks, pilnie przestrzegany przez strażników sfer: nikt prócz ciebie i sługusów Agademona nie może ich wziąć. Oczywiście ten wykorzystał już sytuację i wysłał do każdego miejsca duchy, żywe działa, kokony i inne paskudztwa, jakie udało mu się zdobyć. Te monstra nie mają szacunku do nikogo, nawet do kogoś tak wielkiego jak ty, dlatego musisz mieć broń. My jednak nie używamy czegoś takiego jak brutalna siła. Pamiętasz zaklęcie, którego cię nauczyłem, gdy byłeś małym brzdącem. Radziłeś sobie z nim bardzo dobrze, mam nadzieję, iż nadal tak jest, bo te parszywe istoty nie będą czekały z atakiem aż wydobędziesz je ze swojej pamięci. Jeśli wyda ci się ono niewystarczające, możesz zawsze kupić księgi z nowymi zaklęciami od miejscowego handlarza. A, i jeszcze jedno: kule musisz zebrać w określonej kolejności, jedna za drugą. Nie pytaj się dlaczego, gdyż sam tego nie wiem. Najwidoczniej taka jest wola Stwórcy. - Podczas twojej podróży odwiedzisz najróżniejsze zakątki królestwa – ciągnął dalej mag. – Będziesz przedzierał się przez ciemne jaskinie, tajemnicze labirynty, lasy i wąskie korytarze domów, by w końcu osiągnąć upragniony cel. Każde z miejsc które odwiedzisz jest istnym archipelagiem, dlatego będziesz potrzebował mapy do swej podróży. Nie bój się o transport, już go załatwiłem. Jeśli myślisz o łodzi, grubo się mylisz. Pamiętasz swojego feniksa? Pomogłem mu w odrodzeniu i jest jak nowy! Wydaje się, że jeszcze miesiąc temu dosiadałeś go po raz pierwszy. Jeśli przez przypadek spadniesz, nie bój się, to mądre stworzenie przybędzie ci na pomoc. Wiele rzeczy zmieniło się od momentu wkroczenia Agademona - powiedział po chwili. - Na szczęście jego zło nie dotknęło jeszcze wyglądu naszego pięknego królestwa – nadal uracza wspaniałymi widokami i czystością. Szkoda tylko, że ptaki przestały śpiewać, gdyż ta cisza potrafi poruszyć nawet umarłego. - Czas ruszać – powiedział spokojnie Netram. Książe wstał, zabrał rzeczy wcześniej przyniesione przez sługi i wyszedł głównymi drzwiami. Na zewnątrz czekał już feniks, który na widok swego pana parsknął radośnie. Wszedł na jego grzbiet, po czym ten jakże wielki ptak wzbił się w powietrze i poleciał w stronę słońca.