Wielu z was pamięta zapewne czasy Amigi 500 i komputerów 386, kiedy niemożliwe było stworzenie ładnej grafiki trójwymiarowej dla gier i jedynym sposobem na pozyskanie sobie grona graczy była ich doskonała grywalność. Teraz wielu producentów zapomina o tym pracując tylko i wyłącznie nad ładnie wyglądająca grafiką.  Gra, którą będę prezentował, swoją grafiką przypomina stare dobre czasy i przez to na początku może odstraszać co poniektórych, jednak to tylko pozory, ponieważ według mnie stanowi ona jeden z jej plusów. Idealna do tego typu produktów, przejrzysta i nie razi w oczy.  Ścieżka dźwiękowa w Holotz's Castle pojawia się tylko podczas sekwencji opisujących dalszą fabułę i wraz z efektami dźwiękowymi stoi na dobrym poziomie. Jednak niestety nie na tyle dobrym, aby być plusem lub minusem gry.  Samej grze, która opisuje przygody Ybelle i Ludara w zamku Holotz towarzyszy spora dawka humoru, ale jednak to nie ona jest jej największym atutem. Są nim ciągle dochodzące nowe formy „utrudnień” i tak co plansze, poziom trudności drastycznie się zmienia, od najłatwiejszego skakania między platformami dochodzimy do prawie niemożliwej perfekcji w omijaniu przeróżnych pułapek. Tu niestety trafiamy na wielkiego minusa gry - ilość plansz. Jest ich strasznie mało, jednak autorzy gry postanowili wybrnąć cało z tej sytuacji i rekompensują nam to edytorem poziomów oraz dodatkowymi 12 planszami, które znajdują się na ich oficjalnej stronie.  Holotz's Castle posiada 3 poziomy trudności oraz 8 języków. Ponadto grę można zapisać po przejściu każdego poziomu (można to również zrobić w każdym momencie rozgrywki jednak wiąże się to z rozpoczęciem przechodzenia poziomu od nowa). Polecam ją każdemu fanowi gier platformowych.