Czy zastanawialiście się co po kilkunastu latach porabia Mario, bohater kultowej gry platformowej? Otóż najprawdopodobniej przestał uganiać się za księżniczkami i postanowił zostać drwalem. Celem każdego z poziomów w stworzonej przez studentów Games Academy grze Lumberjack jest przedostać się przez pełen niebezpieczeństw las do oddalonego na drugim skraju puszczy... latającego toi-toia! Z pomocą sławojki - rakiety, nasz bohater chce się dostać do drwalowego nieba, jednak z jakiegoś powodu każda kolejna rakieta rozbija się i Mario, który zmienił imię na Jack, musi znów pokonywać kolejną połać lasu w poszukiwaniu następnej oazy ciszy.

 

 Lumberjack jest grą platformową 2D w stylu kultowego Super Mario, w której musimy zmierzyć się z niebezpieczeństwami czyhającymi w lesie i poza znanymi z setek innych platformówek „wędrówką w prawo” i skakaniem, tutaj wykorzystujemy również umiejętności drwala - ścinanie drzew, oraz przenoszenie kłód. Zastosowanie tej pierwszej umiejętności jest dość oczywiste - niekiedy między kolejnymi platformami istnieje ogromna dziura, której nie da się przeskoczyć, dlatego należy ściąć drzewo, które spadając stworzy kładkę i pozwoli przedostać się dalej. Z kolei kłody służą nam do rozbijania przejść zatarasowanych przez osuwiska - należy ściąć małe drzewko, podnieść kłodę i z impetem ruszyć na zatarasowane przejście. 

 

 Jak przystało na szanującą się grę platformową, w Lumberjack nie mogło zabraknąć oponentów. Niestety twórcy nie pofantazjowali, zdecydowana większość przeciwników, których spotkamy w trakcie wędrówki, to wiewiórki, z mętnym wzrokiem przechadzające się po platformach, a do których pokonania wystarczy skok na głowę. Nieco więcej problemów stwarzają pszczoły, poruszające się nieliniowo i wtapiające się w otoczenie na tyle, że niekiedy trudno je dostrzec zanim na nie nie wpadniemy. Nieco ciekawszym typem oponentów są nornice, których brzuchy służą do odbijania się wysoko w górę, a które można ogłuszyć używając kłody. 

 

 Poziomy w grze zaprojektowano ciekawie i ich ukończenie na 100% wymaga niekiedy sporo zręczności i uwagi. Skupiające się w jednym miejscu ruchome platformy, ostre krzaki i nadlatujące pszczoły, potrafią stanowić spore wyzwanie w przedostaniu się do kolejnego sekretnego miejsca. Należy wspomnieć, że na każdym poziomie, rodem jak w grach casualowych, ukryto literki J, A, C, K, których zebranie jest dodatkowym zadaniem, za które w nagrodę otrzymujemy dostęp do poziomu bonusowego. A przynajmniej tak jest w teorii. Nie wiem czy wersja gry, w którą grałem, jest wybrakowana, ale bonusowych poziomów nie dostałem mimo zebrania liter. Czyżby niedoróbka autorów, a może jakieś moje przeoczenie? Mimo wszystko samo zbieranie literek również daje sporo uciechy, szczególnie że niekiedy trzeba się sporo natrudzić, aby zdobyć literę, często ryzykując przegraną w grze, gdyż limit „żyć” bohatera jest rzecz jasna ograniczony. Na szczęście na planszach porozrzucano szyszki, których zebranie w ilości stu daje dodatkowe życie.

 

 Graficznie Lumberjack prezentuje się przyzwoicie, choć bez fajerwerków. Przyjemnie wyglądają ręcznie rysowane grafiki pomiędzy poszczególnymi poziomami, będące zapowiedzią tego, co czeka nas na wczytującym się właśnie poziomie. Udźwiękowienie gry jest przeciętne, nie wpada w ucho, ale też nie można powiedzieć, że muzyka przeszkadza w rozgrywce. 

 

 Lumberjack z pewnością nie przejdzie do historii gier platformowych, opiera się na oklepanych schematach, a i samo rozplanowanie poziomów nie jest nadto innowacyjne. Każda kolejna plansza jest podobna do poprzedniej i można poczuć znudzenie, szczególnie że jedynym celem, jaki musimy wykonać, to nie zbieranie liter czy walczenie z oponentami, musimy tylko dojść do końca każdego kolejnego poziomu, nie musimy nawet dotykać przeciwników czy zbierać licznie porozrzucanych szyszek. Chociaż ukrytych przejść jest w grze sporo, autorzy nie pokusili się o lepsze ich wykorzystanie, niejakie zmuszenie gracza do ich odkrywania. Szkoda, bo rozgrywka sporo traci na jakości. Niemniej Lumberjack jest grą, która miłośników platformówek zajmie na jakiś czas i być może przejście jej przyniesie satysfakcję. Gra nie jest odkrywcza, ale pozwala przyjemnie zabić trochę czasu.

 

Sterowanie:

strzałki - poruszanie się

strzałka w górę - skok

Ctrl - ścinanie drzew

Shift - przyśpieszenie

Ctrl + Shift - podnoszenie kłody i wybijanie przejścia