Nie ocenia się książki po okładce. To stare prawidło nie dotyczy tylko książek - wręcz przeciwnie. Oceniamy ludzi po wyglądzie, kupujemy ciastko, które najładniej wygląda, albo... ściągamy grę, której grafika zapowiada się ciekawie. No i właśnie w taką pułapke wpadłem ściągając Maziac.

Maziac jest dość standardową platformówką. Idziemy przed siebie, strzelamy do wrogów i skaczemy nad przepaściami. Animować przyszło nam młodego chłopca w zielonym (brązowym?) wdzianku. Przemierza on bardzo ciekawe scenerie klimatem przywodzące zbliżające się halloween. Gra sprowadza się w sumie do łażenia po planszy, omijania przeszkód i sporadycznego szukania kluczy.

Grafika prezentuje się bardzo dobrze. To jest właśnie najlepszy punkt produkcji i niestety jeden z nielicznych pozytywów. Wszystkie obiekty są zaprojektowane bardzo starannie i z polotem. Oczywiście nie jest to ultranowoczesna grafika 3D, ale wyjadacze wychowani na DOSowych proudukcjach typu Blues Brothers, Pizza czy Titus the Fox powinnii być zachwyceni. O ile przeboleją jeszcze jedną wadę...

Twórca na pewno miał pomysł, miał świetne zdolności plastyczne, ale nie umie programować. Postać dziwnie się zacina, czasami sprawia wrażenie wiszącej w powietrzu, nie wspominając o wchodzeniu po drabinach. Jak to się ma do grafiki? Otóż akcja rozgrywa się w nocy, a naszym jedynym kompanem jest pochodnia. Nie mam pojęcia jak ona działa bo czasem tak dziwnie oświetlała planszę, że włosy stawały dęba. Skoro ogień mamy przy sobie to czemu drugi koniec planszy jest oświetlony, gsy wokół nas jest ciemno jak w...[ocenzurowano rasistowskie porównanie].

Takich mniejszych i większych bugów jest niestety sporo i to skutecznie psuje radość z zabawy, jednak jeśli jesteś fanem oldschoolu, możesz spróbować. Na pewno nie zaszkodzi =).
PS: Nie wierzcie, że strzela się klawiszem Z, spacja jest dużo wygodniejsza.