Jedna z ostatnich gier, którą dodałem – Super Mario Bros X zdobyła wasze uznanie i cieszy się wysoką popularnością na VG. Postanowiłem pójść za ciosem i zaprezentować wam podobną produkcję. Tyle, że dzisiejsza to wyścigówka. 

 Wszyscy bohaterowie świata Mario postanowili trochę odetchnąć od ciągłej walki ze sobą i zaczęli zastanawiać się, na jaką płaszczyznę można przenieść swoje zmagania. Wybór jakiego dokonali jest dość nietypowy, bowiem padło na gokarty. To do nich wskakują dobrze znani nam włoski hydraulik, jego brat – Luigi, Browser zwany Kupą (bądź Koopą, jak kto woli) i inni. Łącznie uczestników tych szalonych zawodów jest 8. W sumie najbardziej różnią się wyglądem i trudno dostrzec jakieś różnice w stylach jazdy. Jeśli o nią chodzi, to do wyboru mamy trzy klasy. Tak jak w prawdziwych gokartach, są to klasy cc50, cc100, cc150. Określają one pojemność silnika. Tutaj – trasy, na jakich będziemy się zmagać. Na końcu pozostaje nam wybrać jeden z trzech poziomów trudności i można szykować się do startu. Tak jak można było się tego spodziewać, ścigamy się w świecie wykreowanym przez firmę Nintendo, więc znajomych akcentów nie zabraknie. Mile zaskoczą się ci, którzy nienawidzili chmurki zrzucającej jeże. W tym wypadku jest nieszkodliwa i ma za zadanie rozpocząć wyścig. Te odbywają się na różnorakich, wymyślnych trasach. Znajdziemy na nich przeszkody takie jak rury hydrauliczne, bagna, czy nawet mury. W ukrytych pudełkach czekają na nas niespodzianki. Nie zawsze przyjemne. Zresztą ich działanie pozostawia dużo do życzenia, bowiem tylko bonusy działające na nas mogą się przydać. Często chcąc zaszkodzić rywalowi, szkodzimy sami sobie. Ukryte żółwie skorupy nawet nie osiągają celu i włóczą się za oponentem! Jednak to nie jeszcze nie psuje przyjemności z gry. Ta stopniowo spada, kiedy przyjdzie nam zmierzyć się z fizyką. Byle dotknięcie powoduje zakręcenie się gokartu. Na dodatek twórcy spartaczyli sprawę szybkości. Otóż ta na ekranie jest podobna, ale w rzeczywistości, kiedy wydaje nam się, że na gazie zrobimy zakręt, zwykle kończymy na poboczu. Moje psioczenie może wydawać się głupie, jednakże troszkę realizmu by nie zaszkodziło. Tym bardziej, iż jego brak strasznie denerwuje.

 Grafika dokładniej odwzorowuje tylko główne postacie. Reszta zrobiona jest na kocią łapę. Świat jest pusty i smętny. Ciężko coś powiedzieć o pojazdach, bowiem te w ogóle nie przypominają gokartów. Muzyka może się podobać, ale mnie nie zachwyciła. Kilka utworów, które w drugim ( i zarazem ostatnim) okrążeniu przyspieszają. Miało to zapewne podnieść dramaturgię, ale końcowy efekt jest raczej śmieszny aniżeli podniosły.

 Odpalając Super Mario Kart spodziewałem się kolejnego hitu. Przecież jego pierwowzór takowym był. Niestety, ta produkcja po raz kolejny pokazuje, że pomysł (i to jeszcze zerżnięty) to nie wszystko.