Kiedy sięgamy po erpega, oznacza to, że oczekujemy bardziej ambitniejszego zajęcia. Tak było przez wiele lat, kiedy to cRPG były tylko dla wybrańców rozumiejących nie specyfikę gry, a potęgę wyobraźni. To dzięki niej użytkownik mógł tak wspaniale się bawić, bowiem światy jakie oferowali nam twórcy były niesłychanie realistyczne. Przyciągały swoją historią, postaciami i geografią. Dziś wszystko wygląda trochę inaczej i chwali się tytuł, który ma świat o rozmiarach 40 km2. 10-15 lat temu coś takiego byłoby wyśmiane. Powody? W świecie gier komputerowych jest już miejsce tylko i wyłącznie na puste twory typu Fifa. Zauważyli to ludzie z Blizzarda wydając Diablo - przedstawiciela nowego odłamu Role Playing Game. Potem doszły MMO, Tibie i inne szmiry co spowodowało, że ambitne cRPG rzadko są doceniane. Jednak nawet dla mnie, fanatyka tego gatunku czasem przyda się jakaś mała odskocznia. Postanowiłem więc oderwać się skomplikowanych uniwersów, intryg oraz zagadek i znaleźć sobie niszowego action RPG. No i znalazłem.

 Dawno dawno temu do pięknej i spokojnej krainy zawitały demony i zło. Niszczyło wszystko na swojej drodze, nie znając litości. No ale przecież w końcu ktoś musi się temu przeciwstawić. Do akcji wkracza więc nasz dzielny rębajło. Już ekran tworzenia postaci nie zwiastuje nam, że będziemy mieli do czynienia ze zwykłą sieczką. Oprócz standardowych opcji przyjdzie określić kim byli nasi rodzice i jak spędzaliśmy życie do ukończenia 20 roku życia. Czas więc przejść do zabawy. Świat podzielony jest na "kwadraty" które pełnią rolę stref. Biegając po nich staramy się szukać skarbów i zadań. Te opisane są na specjalnych monumentach - kapliczkach. Oczywiście, nie muszę mówić jak takie questy przebiegają? Potwory z jakimi mamy do czynienia opisane są w kilku statystykach. Tak naprawdę najważniejszymi z nich są: życie oraz morale, które jeśli spadnie do zera, sprawia, ze wróg przed nami ucieka. Wybór ekwipunku nie powali na kolana. W sumie jest tu dosyć dużo przedmiotów, ale jeśli miałbym określić ich użyteczność, to poza bronią i miksturami (ważny element naszego ekwipunku) resztę można sobie wsadzić... w kieszeń i potem sprzedać.

 Widząc na screenach trójwymiarową grafikę, zastanawiałem się jak to wszystko będzie wyglądać. Nie wiem czemu, ale na myśl przyszła mi komercyjna Enclave. Widok jest z perspektywy trzeciej osoby, więc można śmiało przyjrzeć się naszej postaci i innym obiektom. Te są strasznie kanciate i brzydkie. Przestrzenie są opustoszałe, a budynki pozbawione jakichkolwiek detali. Udźwiękowienie jest takie sobie. Wprawdzie jakoś szczególnie nie przeszkadza, ale mogłoby być o wiele lepsze. 

 Wanderning Knights to typowy Action RPG. Wprawdzie brakuje w nim czegoś, co mogłoby zatrzymać nas przy nim dłużej, ale można spędzić przy nim kilka przyjemnych chwil.