Dzisiaj dane mi jest opisać grę zarówno zabawną jak i ciekawą, a co najważniejsze, polską. Ślimak the Ślimaczysko to produkcja zręcznościowo-logiczna. Rynek jest już może trochę przesycony tego typu dziełami, lecz zawsze warto zobaczyć, czym się ta produkcja wyróżnia na tle innych.  Podkreślam na wstępie – niczym. Fabuła jest krótka i banalna. Rodzinka ślimaków nie ma co jeść, więc dzielny tatuś wyrusza na poszukiwanie pożywienia. No i tu przechodzimy do Ciebie, drogi graczu. Celem jest bowiem dotarcie do koszyka z jedzeniem, lecz żeby ten cel osiągnąć, trzeba pokonać liczne przeszkody, stojące na naszej drodze. Na szczęście nasz dzielny bohater ma wielce przydatną umiejętność. Może (cóż, to chyba umie każdy przedstawiciel tego gatunku) pełzać po ścianach. To pozwala mu unikać kolców, czy straszliwych piłeczek. Jeśli chodzi o oprawę audiowizualną, to jest ona przeciętna. Grafika jest dobra, ładna i kolorowa, lecz mało szczegółowa. Muzyka i dźwięki wypadają słabo. Nie drażnią wprawdzie ucha, ale w tytule chcącym wyróżnić się z masy czymś innym, powinno być nieco lepiej.  Cóż, pierwsze pół godziny tej gry może naprawdę dać sporo frajdy. Potem zabawa zaczyna się nudzić. Ślimak the Ślimaczysko jest przeciętną produkcją. Polecam ją wszystkim tym, którzy szukają krótkiej i niewymagającej rozrywki.