Z natury jestem spokojną, ale nerwową osobą. Przez ostatnie 36 godzin (i nawet, gdy piszę te słowa) nie mogę się połączyć z popularną usługą internetową naszego rodzimego monopolisty. Całodobowa pomoc techniczna nie raczy odbierać telefonów, bo albo w ogóle nie działa, albo zmusza do słuchania debilowatej muzyczki z prośbą o czekanie na zgłoszenie się doradcy (coś się pajac jeden nie zgłasza, nieważne czy to godzina 18, czy 2 w nocy - wszystkie linie są niby zajęte). I możecie mi wierzyć, nic tak nie odstresowuje przed poranną partyjką na żywo w Tekkena z technikami firmy, której motto brzmi "to ludzka rzecz okradać", jak krótka sesja z grą taką, jak Arxon.  Cel gry jest niezwykle prosty - ułożyć po minimum trzy robale tego samego koloru w jednej linii, aby spowodować reakcję wybuchową i zdobyć punkty. Robaki możemy "puszczać" z dowolnego miejsca (linia oraz kierunek; północ, południe, wschód i zachód), a ten wskoczy na miejsce poprzedniego i przesunie całą "konstrukcję" zmieniając układ na planszy. Myślę, że tu nie trzeba za wiele wyjaśniać, każdy gracz jako taki wizerunek już ma - standardowe tryby gry (nieskończona czy logiczne wyzwanie) i power-upy. Dźwięk jest nieco zbyt prosty, przydałoby się więcej schematów, grafika za to jest przejrzysta, ale ja bym tu dołożył więcej jaskrawych kolorów i stworzył tak zwaną "cukierkowość".  Arxon to jedna z wielu gier o podobnej tematyce, więc już wiesz, czego się spodziewać - dobrej i zarazem schematycznej zabawy.