Zgłoszenia do Festiwalu Gier Niezależnych, odbywającego się co roku w Kalifornii, zawsze przedstawiają sobą coś innowacyjnego. Inaczej nie byłoby sensowne wpłacanie wpisowego. Dlatego postaram się przedstawić każdą grę, dzięki której autorzy postanowili zareklamować się w aktualnej edycji IGF. Dziś platformówka z elementami RPG - Blackfoot.

Bohaterem "Czarnej Łapy" jest ssak z rodziny łasicowatych. Chciałbym powiedzieć, że jeden, ale już na samym początku można zdecydować się na kunę, norkę lub łasicę. Poza innym kolorem, różnią się między sobą początkowymi cechami, które w dalszym ciągu gry będzie można kształtować wedle własnej woli. Czyli wybór ten nie ma większego znaczenia i nie ma co sobie rwać włosów z głowy, że coś na starcie nie wychodzi.

Mając już drapieżnika do sterowania, wkraczamy na teren do polowania. Celem każdego z czterech etapów jest znalezienie dziesięciu jaj rozmieszczonych gdzieś na planszy oraz upolowanie zwierzyny, która przemieszcza się z lewej na prawą stronę planszy. Ważne jest, żeby zakończyć etap celnym i śmiertelnym ugryzieniem w specjalnym obszarze mapy (poza rezerwatem?), nawet bez zebrania wszystkich jajek - dzięki temu nasz łasicowaty bohater zdobywa doświadczenie, a przez to kolejne poziomy. Zagubienie się w lesie lub tunelach i pozwolenie zwierzynie uciec, spowoduje zmarnowanie kilku minut i nieotrzymaniu nagrody, dlatego zachowaj czujność.

Kolejny poziom doświadczenia to możliwość rozdysponowania punktów między trzy umiejętności. Bez tego nie ma co nawet marzyć o dostaniu się do kilku bardziej ukrytych pysznych jaj. Pozwoli to także na zdobycie odznaczeń, które przygotował autor. Jest wśród nich np. przejście etapu bez zranienia lub podrzucenie (ugryzienie) przeciwnika trzy razy. Niestety, poza tym, że są, nic nie można z nimi zrobić, nawet pochwalić się na jakiejś internetowej liście.

Nie wróżę Blackfoot miejsca w finale IGF 2011. Niewątpliwie oprawa graficzna w stylu retro, wpadająca w ucho muzyka i kilka szczegółów, które wyróżniają tę platformówkę spośród innych pozwoli jej zostać zauważoną. Nawet do specyficznego poruszania się naszego drapieżnika można się przyzwyczaić. Ale wzorem programu "Mam Talent" muszę stwierdzić, że nie ma tu "tego czegoś", co wyniesie ją ponad 260 innych produkcji studentów. Nie oznacza to, że nie można pograć z przyjemnością. Ktoś mógłby zapytać "Dlaczego taka ocena?". Mimo że gra się całkiem przyjemnie, Blackfoot nie zapowiada się na grę więcej niż jednego, choć długiego i wyeksploatowanego, wieczoru.

PS. Jeśli podczas wczytywania gry wyświetli się błąd, zignorujcie go trzy razy. W przypadku kolejnego błędu wystarczy kliknąć "Abort".