Brigades, prosta i krótka strzelanka, niewymagająca zbyt dużego IQ, z równie prostą grafiką.

 Akcja gry rozgrywa się w bliżej nieokreślonym miejscu: trawa, wzgórza, a gdzie niegdzie drzewo i kamień. Całość zrobiona jest z prostych, niewyróżniających się zbytnio tekstur. Fabuły jako takiej niema, głównym celem gry jest zniszczenie wroga i zbudowanie z jego części sojusznika. Mówię „części” bo my, jak i nasi wrogowie, jesteśmy robotami z niezbyt rozbudowanym ekwipunkiem. Możemy nosić tylko jedną broń, a do wyboru mamy: karabin, granatnik, miotacz ognia i rakietnicę. Bronie drugorzędne to granaty i pięść, dostępne non-stop. W grze jest nawet jeden pojazd, samochód terenowy, lecz nad jego sterowaniem można by jeszcze popracować. Koniec planszy następuje, gdy z każdego wroga zrobimy sojusznika, a koniec gry po wyeliminowaniu wszystkich wrogów z 4 plansz, które są bardzo krótkie i zbytnio się od siebie nie różnią. Co do muzyki i dźwięku, nie ma co się wypowiadać bo nie wnosi nic nowego, zwykłe odgłosy broni i muzyczka, której może lepiej by nie było. Fizyka gry nie różni się zbytnio od innych gier tego typu, lecz jest kilka błędów np. przechodzenie przez głazy. Przez pierwsze kilka minut gra wydawała się ciekawa, potem całość zmieniła się w monotonię: zabić wroga, zebrać części, pójść dalej i tak w kółko przez 4 plansze

a]Podsumowując, gra nie nadaje się na długie noce spędzone przed komputerem, bo przejście całej zajmuje ok. 10 min, lecz jest idealna dla kilkuletniego kuzyna, który lubi strzelanki, a tytuły typu Doom 3 mogłyby mu się śnić po nocach.