Garnitur z najwyższej półki? Jest. Buty wypastowane obowiązkowo pastą marki kiwi? Są. Zęby umyte? Tak jest. Rolex na ręce? Jakżeby inaczej. Bielutkie skarpetki (jedyny element ubioru z wyprzedaży!), świeżo prasowana koszula, cygaro w zębach i włosy na żel. No co, jestem przecież wielkim inwestorem, magnaterią tego miasta!

 Bentley nie lubi stać w garażu, zresztą kto by pozwolił mu się tam marnować. Odpalamy więc furę i ruszamy na podbój metropolii, wydając zieloniutkie papierki na nieruchomości. Tak w skrócie i rozwinięciu zarazem przedstawiają się zasady rządzące światem City Magnate. Ta gra to ni mniej, ni więcej, jak elektroniczna i nieco zubożona wersja kultowej planszówki, w którą okazję miał zagrać chyba każdy. Tak, mowa tutaj o Monopoly, której zasady zostały w bezczelny sposób skopiowane do City Magnate.

 Mamy więc planszę i porozmieszczane na niej obszary do kupienia, pogrupowane w nazwijmy to bloki po trzy pola. Kiedy posiadamy komplet budynków z danej grupy, możemy je ulepszać. Wtedy przeciwnik, który po rzucie kostką zatrzyma się na naszej posiadłości, będzie musiał zapłacić większą sumę pieniędzy. Po drodze możemy trafić na pola ze zdarzeniem losowym, koniecznością odprowadzenia do kasy części naszych pieniędzy (bądź też podprowadzeniem z kasy do kieszeni) i tym podobne. Przekroczenie startu jest też równoznaczne z zastrzykiem gotówki. I w zasadzie tak wkoło Macieju aż do momentu, w którym tylko jeden z uczestników będzie wykazywał jakiekolwiek możliwości finansowe.

 Jeśli tradycyjna wersja Monopoly może być jeszcze w jakiś sposób emocjonująca, tak jej elektroniczny odpowiednik to uosobienie nudy, schematyczności i reszty rzeczy, które nie pozwalają wytrwać przy monitorze dłużej, niż 5 minut. City Magnate ma do zaoferowania aż tyle interesujących rzeczy, co słynne flaki z olejem. Potrzeba lepszej rekomendacji?

 Na dodatek gra wygląda żenująco, ale tutaj można ją usprawiedliwiać kilkuletnim już stażem na rynku. Rozumiem, że to casual, ale i tak ktoś tutaj stwierdził, że grafika nie tylko nie jest najważniejsza, ale w ogóle nikt do szczęścia jej nie potrzebuje.  Dźwięku nie ma natomiast wcale, ani pół tonu. Z Bentleya głośniki ukradli i już, złodziejaszki perfidne.

 Dodatkowe mankamenty przeszkodzą osobom pracującym/bawiącym się na monitorze z wysoką rozdzielczością. Gra nie posiada opcji zmiany rozdziałki i jeśli komuś nie widzi się przed każdym uruchomieniem przestawiać jej na pulpicie, czeka go pokaz pikseli. Fani kombinacji alt+tab również poczują się zawiedzeni, bo opuszczenie na chwilkę City Magnate w ten właśnie sposób i przeskoczenie do innej aplikacji skutkuje zmianą rozdzielczości na bardzo niską. Strasznie to niewygodne, przynajmniej dla mnie, gdyż zaliczam się do obu przedstawionych powyżej grup. Niestety City Magnate nie wciąga prawie w ogóle, więc podczas gry nie mogę się powstrzymać przed przeskakiwaniem do WinAmpa czy GG.

 Chciałbym napisać więcej, ale nie ma to najmniejszego sensu. Jeśli wiesz jak wygląda Monopoly, to wiesz też jak wygląda City Magnate. Gra jest - nawet jak na casuala - niesamowicie nieskomplikowana i totalnie nudna. Polecić mogę jedynie masochistom i osobom mającym dziwne upodobanie co do gier wideo.

Pełną wersję gry można kupić pod tym linkiem. Za grę można również zapłacić SMSem. Szczegóły po uruchomieniu gry.