Mówiłem to już wiele razy, ale mogę powtarzać do znudzenia - w grach logicznych najważniejszy jest pomysł. Sposób rozwiązywania łamigłówek, możliwości pozostawione graczowi i wydobycie z niego ukrytych pokładów kreatywności przekłada się na grywalność. Angażując do gry zręczność ogranicza się liczbę osób, które przy takiej produkcji będą się dobrze bawić, ale może to być sposób na zatrzymanie przy monitorze na dłużej. Jak to się udało w przypadku Gems?

 Cel jest prosty - należy wszystkie czerwone kamienie doprowadzić do wyjścia (koloru jasnoniebieskiego). Problem polega na tym, że raz ruszony klocek przesuwa się dopóki nie napotka na opór w postaci ściany lub innego klocka, a w dalszych etapach nie może przy tym wpaść na "przeszkadzajkę", np. bombę. Dodatków utrudniająco-pomagających jest kilka (elementy odbijające, zamieniające się w ścianę, wymagające konkretnej liczby ruchów lub wybuchające po określonym czasie), a każde wprowadzenie poprzedzono krótkim omówieniem. Nie zmienia to faktu, że poziom trudności większości etapów nie jest za wysoki i ograniczony jedynie zdolnościami manualnymi. Na szczęście po uporaniu się z 62 etapami można pobrać z internetu dodatkowe lub stworzyć własne przy pomocy wbudowanego edytora.

 Dla mnie gra logiczna musi wymagać przede wszystkim logicznego myślenia. Gems bez wątpienia ten warunek spełnia, jednak nie jest wymagająca. Człowiek spragniony rozrywki umysłowej z wyższej półki nie znajdzie nic dla siebie. Podczas grania proponuję wyłączyć dźwięk, bo utwór muzyczny puszczany w kółko może zacząć denerwować, jeśli nie samego zainteresowanego to osoby przebywające w pobliżu. I na tym mógłbym zakończyć, ponieważ grafika nie jest tym, na co zwraca się tu szczególną uwagę - i tak niech zostanie.