Equilib to niepozorna gra dla wszystkich fanów kosmicznych wojaży, a przy okazji dysponujących żonglerską zręcznością i dobrym wyczuciem klawiatury. W grze pilotujemy jeden z dwóch dostępnych rodzai (żółty i czerwony) statków kosmicznych, poruszających się po niezbadanej przestrzeni międzyplanetarnej. Priorytetowym zadaniem gracza jest utrzymanie latającego wehikułu wysoko ponad granicami atmosfery, tak długo, jak to tylko możliwe. Dodatkowo, za drugi i niezwykle wymagający cel, możemy postawić sobie ukończenie całej planszy. Pojazd mknie bezustannie do przodu (dokładnie rzecz biorąc w prawą stronę ekranu ;-)), ale działa na niego grawitacja, która to wydaję się być największym utrapieniem "gwiezdnego lotnika", zasiadającego przed monitorem. Za korygowanie wszelakich ruchów związanych z prawem powszechnego ciążenia odpowiadają pionowe strzałki, poziomymi zaś regulujemy prędkość lotu. Kolejnymi przeszkodami w zabawie są m.in. różnego typu murki, ściany, ciasne tunele, odwrotne grawitację, ruchome windy, itd. Na szczęście, autorzy pomyśleli także o ułatwieniach w postaci power-upów (np. "Rozłupywacz", "Przenikanie przez konstrukcję", "Wirująca kula", "Zastopowanie grawitacyjne"), jakie co i rusz napotykamy na niebezpiecznej drodze. Niestety, wszystko co dobre szybko się kończy, toteż wspomniane udogodnienia trwają zaledwie krótką chwilę. Co ciekawe, w grze Equilib nie doświadczymy żadnego strzelania! Oprócz samego ekranu akcji, u dołu planszy znajduję się także pasek czasu, postępu misji oraz mapa. Po zakończeniu lotu komputer przedstawia nam statystyczne informacje, jaki przelecieliśmy dystans (w metrach) oraz jaka była średnia prędkość pokonanej odległości. Suma tych dwóch parametrów składa się na wynik końcowy i ewentualność dopisania swojego imienia, bądź pseudonimu do tabeli najlepszych graczy. Grafika w Equilib przypomina świetne, klasyczne produkcje z gatunku Strzelanek, więc jakkolwiek nie można tego poczytać za żaden mankament. Za taki trzeba jednak uznać dość skromną warstwę dźwiękową i co najgorsze... bardzo wygórowany poziom trudności. Grecki programista Spyros Paraschis przygotował produkcję poprawnie, ale brakuje jej niestety pewnego polotu.