Petri Purho (Kloonigames) to jeden z moich ulubionych twórców gier freeware. Jego niezwykła kreatywność dała się odczuć dzięki takim tytułom jak „The Truth About Gaming Development”, „Pluto Strikes Back” czy „The Amazing Flying Brothers”, które oceniam bardzo wysoko. Nadszedł teraz czas na grę uznawaną za największy hit jego produkcji – Jimmy Lost His Marbles.

 Jimmy – dziecko z nadnaturalnych rozmiarów głową zgubiło swoje szklane kulki. Gdy ich szukało okazało się, że znajdują się... w jego czaszce. Dziwne prawda? Celem gracza jest wyjęcie ich metodą, którą znamy z klasycznej gry „Kulki”, klikając na trzy tego samego koloru. Wszystko wydaje się niezbyt trudne i wymagające, ale zapewniam, że to tylko iluzja. Jimmy nie ma w swojej głowie półki, na której mogłyby one leżeć, więc wszystkie są w absolutnym nieładzie tworzonym losowo. Zapomnij o tym, iż zapamiętasz „gdzie która leży”. Poza tym, na każdą z nich działa jedna z najpotężniejszych sił we wszechświecie – fizyka. Jeśli kulki z dołu znikną, reszta poleci na dół. Należy też pamiętać, że aby wykonać poprawnie kombinację, kule muszą się dotykać, wolnej przestrzeni mówimy stanowczo „nie”. Wszystko to powoduje, iż każdy, nawet najmniejszy z ruchów w Jimmy Lost His Marbles nie może być pochopny, gdyż brak zaplanowania może spowodować nieoczekiwane pojawienie się ekranu informującego, że Jimmy stracił swoje zabawki. Nie sądźcie, że chcę was do niej zniechęcić, wręcz przeciwnie – cała gra, mimo iż potrafi spowodować wiele zgrzytów zębów, przynosi sporo zabawy i co najważniejsze, w przeciwieństwie do dzisiejszych produkcji wymaga logicznego myślenia.

 Oprawa wizualna jest, jak zawsze w tytułach ze stajni Kloonigames, wspaniała – kreskówkowa grafika i przyjemne kolory sprzyjają klimatowi. Niestety muzyki nie można tutaj uświadczyć, lecz nie jest to zbyt dużym problemem.

a]Kloonigames znowu ukazało swoją niewątpliwą klasę tą grą, wchodząc w nową kategorię i wychodząc z niej zwycięsko. Jimmy Lost His Marbles to naprawdę dobra gra logiczna, od której pomysłowości i grywalności mogliby się uczyć producenci tytułów shareware.