Gry Shoot'em Up mają zaprawdę długą tradycję, wywodzącą się głównie z Japonii. I jak to z tradycjami bywa, z czasem sprawiają że ciężko coś nowego wymyślić w coraz bardziej schematycznym gatunku. Ostatnimi wartymi wspomnienia tytułami z tego typu gier na PC są Solaris 1.0.4 oraz Jets'n' Guns. Konsole są pod tym względem zdecydowanie hojniej obdarzone, aczkolwiek i tak coraz rzadziej wychodzi się poza utarte schematy. Taką właśnie próbą odejścia od tradycji jest Nanosmiles, gra stworzona przez... Japończyka, co tłumaczy wiele, gdyż naród ten jest dość mocno sławny na poletku gier freeware jako nieszablonowi twórcy z wyobraźnią

Nanosmiles w żaden sposób nie jest tym do czego przyzwyczaiły nas inne Shmupy. Zacznijmy od tego że nasz pojazd nie strzela, choć nie oznacza to że jest bezbronny, a naszymi przeciwnikami są istoty przypominające proste organizmy pokroju pantofelka albo jakiegoś wirusa. Jak więc się bronimy? Nasz statek ma do dyspozycji systemy kontroli nad innymi pojazdami których wcześniej dotknie, zazwyczaj zaczynamy z 1-3 takimi przybocznymi pojazdami, a następne zdobywamy przez niszczenie wrogów. Wydaje się nieskomplikowane... i takie w sumie jest. Jednakże, nie mamy bezpośredniej kontroli nad dodatkowymi maszynami, możemy wydawać im jedynie rozkaz ataku. Po przytrzymaniu jednego przycisku towrzymy dookoła naszego statku coś co można nazwać strefą namierzania. Pierwszy przeciwnik który znajdzie się w jej obrębie zostaje natychmiast zaatakowany przez naszych "podopiecznych", a my musimy jedynie unikać rykoszetów lub uważać by przypadkiem nie wpaść na przeciwnika. Doprowadza to do tego że w czasie gry trzeba trochę myśleć, i można stosować parę ciekawych zagrywek taktycznych, gdyż system jest prosty, ale bardzo przyjemny.

To co widzimy na monitorze również jest całkiem przyjemne. Dominującymi w grze kolorami jest szarość i zieleń, może niezbyt fortunne zestawienie kolorów, ale nie ma na co narzekać. Nasze pojazdy wyglądają bardzo prosto, prawie jak trójkąty, jednakże już projekty przeciwników są dośc dokładne, ładnie animowane. Cudowna jest także "animacja" towarzysząca śmierci przeciwnika lub naszej, a mianowicie w miejscu zgonu pojawiają się ślicznie animowane pędy roślin, bardzo ładny efekt.

Jeśli chodzi o oprawę audio jest już mniej różowo. W czasie gry odblokowujemy coraz to kolejne kawałki, ale doprowadziły one jedynie do tego że po przesłuchaniu 4 włączyłem sobie w tle winampa. Straszne elektroniczne rzępolenie, nie polecam. Dźwięków w czasie gry nie ma wiele, są dość dobre i nie przeszkadzają w zabawie, do tego są dopasowane dobrze do akcji.

Chyba największą wadą gry jest jej długość. Kilkanaście poziomów zapewnia góra 2 godziny rozrywki, chyba że zaklinujemy się na jednym z trudniejszych etapów, choć mnie takie trafiły się tylko 2, w tym ostatni. Poza tym gra jest naprawdę dobrą strzelanką, którą można zaliczyć szybko, i usunąć z dysku. Bo po to według mnie została stworzona. Tak więc, miłego strzelania, Panowie i Panie.