Paroksyzm to gwałtowne wystąpienie lub nasilenie się objawów chorobowych, np. bólu, kaszlu [...] (Słownik Kopalińskiego). Znając tę definicję, łatwiej zrozumieć tytuł stworzonej przez Neuro platformówki. Jej bohaterem jest osobnik, który musi wydostać się z pewnych podziemi.

 Paroxysm to skrzyżowanie Indiany Jonesa, Jasona X i magazynu pełnego ketchupu. Aby dotrzeć do samego dołu, a w rezultacie, kolejnego poziomu, należy pokonać kilkanaście wymyślnych narzędzi zbrodni - obracających się toporów, pił tarczowych, zgniatających kolumn. Do tego dochodzą zapadnie, ostre kolce i lawa. Wszystko jest tak zharmonizowane, że wystarczy ruszyć o ułamek sekundy za późno, żeby zostać rozczłonkowanym i rozpocząć etap od nowa. Znakomicie pasują tutaj słowa autora: Bądź szybki, bądź sprytny. Twoje życie od tego zależy.

 Sterowanie jest bardzo proste. Nie ma problemów z myleniem sie klawiszy, co w grach dla wytrwałych zdarza się częściej niż wynosi średnia. Dźwięki nie są może najwyższych lotów, ale odgłosy ćwiartowanego ciała wypadają znośnie. Muzykę grającą w tle zagłuszają własne okrzyki po kolejnym nieudanym stąpnięciu. Grafika jednak jest zadowalająca i nie męcząca wzroku. Szkoda tylko, że niedostosowana do monitorów LCD i o tak niskiej rozdzielczości.

 Niestety, gra jest dość krótka, bo posiada jedynie 23 plansze i wcale nie wszystkie należy ukończyć, bowiem w niektórych lochach są do wyboru dwie drogi. Można się spróbować na pięciu poziomach trudności, jednak jedyna różnica między nimi to liczba dostępnych żyć. Mimo to zdecydowanie warto zagrać i spróbować opuścić krwawe podziemia.