Gry logiczne kojarzą nam się z reguły z madżongami, sokobanami i match3. I słusznie, bo tych jest bez liku. Pominę to, że nie różnią się od siebie absolutnie niczym. Ciężko jest wybrać coś, gdzie trzeba solidnie ruszyć głową i na dodatek nie nudzi się po 15 minutach. Na Quadrax V natknąłem się jak zwykle całkiem przypadkowo. Powiem szczerze – nic mi ten tytuł nie mówił, a powinien bo jak ktoś chce zjeść sobie zęby i wyrwać wszystkie włosy z głowy, powinien się z nim zmierzyć.

Początek zaczyna się obiecująco. Będziemy mieć do czynienia ze starożytną cywilizacją majów. Wiecie, zagadki, tajemnice i tak dalej. Otóż grupa badaczy postanawia zagłębić się w dżungle i odkryć skarby czekające na nich w prastarych grobowcach. Cała historia rozwija wraz z biegiem akcji. No dobra, ale o co chodzi, spytacie? Pierwsze wrażenie jest dosyć błędne. Ot mamy paru ludzików, których trzeba przeprowadzić do wyjścia. Nic specjalnego i innowacyjnego. To już przecież było. Zadanie jest niezwykle trudne. Tak trudne, że autor ostrzega aby nie grać w piątą część, tylko zacząć od wcześniejszych. Ja go nie posłuchałem, to teraz mam. Cała trójka poszukiwaczy przygód musi znaleźć się przy wyjściu. Do tego potrzebna jest współpraca. Plansze są bardzo sprytnie zaprojektowane. Znajdą się na nich przejścia, kamienie, teleporty czy ukryte pułapki i zapadnie. Przejście kilku pierwszych rund jest już naprawdę sporym osiągnięciem. Nie jestem szczególnym entuzjastom gier logicznych, ale mogę to powiedzieć bez ogródek – ta jest najtrudniejszą w jaką w życiu grałem. Sprawy nie ułatwia system. Otóż po ukończeniu levela, zabawa nie zapisuje się tylko... generuje nam losowy (tak, tak losowy!) kod dostępu do następnej komnaty. Hasła są przypisane do jednego komputera, więc na nic zdadzą się ciągi liter innych użytkowników. Produkcja ta, jeśli chodzi o grywalność stoi na naprawdę wysokim poziomie. Nie zmieni tego fakt, że nasi bohaterowie to totalne łamagi nie potrafiące nawet skakać. Docenią to zapewne starsi userzy, mające w pamięci pierwsze takie tytuły, których wcale mało nie jest. Dodatkowo, ze strony producenta można pobrać edytor map.

Twórca za priorytet obrał sobie poziom trudności i to mu się udało. Widać to jednak w grafice, która jest przeciętna. Na uwagę nie zasługuje nic, oprócz ruchów postaci. Te są naprawdę bardzo dobre. Bohaterowie bardzo realistycznie wspinają się, zeskakują i wchodzą na stopnie. Wtóruje im do tego dosyć realistyczny dźwięk. Muzyka buduje tajemniczy nastrój, więc może się podobać. Polecam też już na początku drugiego poziomu podkręcić na maksa głośniki i wejść na zapadanie... Efekt jest piorunujący.


Quadrax V to bardzo dobra gra logiczna. Jeśli chodzi o ten gatunek, „dobra” to znaczy trudna. A z tego Quadrax V się znakomicie. Polecam go jednak tylko hardkorowcom.