Rotocube to świetny przykład na to, że gra wcale nie musi zajmować wiele megabajtów, aby dawać graczom dużą przyjemność. 500 kilobajtów, jakie zajmuje spakowany plik, niesie bowiem ze sobą naprawdę miłą rozgrywkę. Nazwa Rotocube sugeruje, że gra może mieć związek z kostką rubika i ten trop jest właściwy. Plansza stanowi kwadrat składający się z dziewięciu mniejszych kwadratów, te zaś służą jako osobne ściany kostki, tradycyjnie trzy na trzy elementy. Cel gry jest oczywisty - należy ułożyć je tak, aby w każdym kwadracie znajdowały się wyłącznie elementy jednego koloru. Możemy dokonywać dwóch rodzajów ruchów - w obrębie trzech kwadratów w poziomie lub w pionie (czyli jeden rząd składający się z dziewięciu elementów), albo obracając w lewo lub w prawo (zależnie od tego, który klawisz myszki naciskamy) dowolny z dziewięciu kwadratów.

 Pierwsze plansze gry to typowy samouczek - są bardzo proste i da się je ułożyć za pomocą niewielkiej ilości ruchów, ucząc się przy okazji właściwej strategii, co przyda nam się na kolejnych, trudniejszych etapach rozgrywki. Istotne jest przede wszystkim to, że każda plansza ma przyporządkowaną właściwą ilość ruchów, które wystarczają do ułożenia kostki. Możemy wykorzystać większą ich ilość, ale ta także jest ograniczona dla każdej planszy z osobna. Na szczęście ruchy możemy cofać za pomocą dostępnych opcji, nie musimy zatem pamiętać każdego ruchu, jaki wykonaliśmy, oraz ich kolejności, aby powrócić do stanu początkowego. Można zatem dowolnie kombinować i cieszyć się grą.

 Dla miłośników łamigłówek gra z całą pewnością stanowić będzie miłe wyzwanie, tym bardziej, że poziom trudności rośnie z każdą planszą. Obsługa jest intuicyjna i prosta, gra nadaje się zatem dla graczy w każdym wieku - od szkrabów, po seniorów, którzy normalnie nie sięgają po tego typu rozrywkę. Z całą pewnością mają moją rekomendację tego tytułu.

 Na koniec uwaga. Gra ma paskudną tendencję do zawieszania się pod Vistą.