W latach osiemdziesiątych powstała gra o tytule Pirates! stworzona przez Sid Meier’a – twórcę gier takich jak Civilization czy Raiload Tycoon. Nie będę jednak pisał o niej, tylko o grze skupiającej się na jednym z aspektów tej produkcji, czyli The Euchmich Legacy. Zacznijmy jednak od fabuły, bowiem właśnie na niej opierają się wszystkie opowieści. Pirat Euchmich (nie mylić z Eunuchem!) był największym postrachem oceanów. Nawet najdzielniejsi z dzielnych trzęśli się na samo wspomnienie jego imienia. Plądrował i niszczył (w różnej kolejności) wiele miast oraz statków. W końcu dokonał swojego życiowego celu – opanował wody całego świata. Na szczęście dla ludzkości, po wielu latach wreszcie zmarł. Wtedy postanowiono nie dopuścić do powtórzenia się historii. Wszystkie porty i statki uzbroiły się w działa aby móc walczyć z piracką zarazą. Ty graczu, trzydzieści lat później dostałeś stary statek po twoim ojcu. Gdy wszedłeś do kajuty kapitana odnalazłeś jego dziennik. Czytając go dowiedziałeś się, że jesteś wnukiem Euchmicha, a ten statek należał kiedyś do niego. Masz za zadanie odzyskać tytułowe dziedzictwo, a mianowicie przejąć wszystkie portowe miasta świata i pokonać swych przeciwników. Tak oto prezentuje się fabuła. Trzeba przyznać, że jak na taką grę jest długa. Teraz przejdźmy do rozgrywki. Ta wygląda jak wcześniej wspomniany element Pirates!, a mianowicie polega na eksploracji dużego świata gry. Nazwa jednak potrafi zmylić, bowiem wszystko będzie polegało na podboju portów i niszczeniu statków. Pamiętaj jednak o jednym – te będą atakowały bez ostrzeżenia, więc lepiej od razu przygotuj się na walkę. Prowadzi się ją używając armat, które umieszczone są po jednej stronie statku. Będziesz je toczył z dwoma rodzajami wrogów: miastami i statkami. Te pierwsze z oczywistych powodów nie są zwrotne, ale za to mają możliwość regeneracji podczas i po ataku. Okręty natomiast poruszają się, lecz nie mogą się odnawiać. Nie dysponują także zbyt dużą siłą ognia. Na szczęście w grze nie zabrakło surowców bez których wyglądałaby dosyć ubogo. I tak wzorem Pirates! mamy złoto, pożywienie, ludzi na statku, kule armatnie i działa. Można je znaleźć w podbitych miastach oraz dryfujące na morzu. Brak możliwości handlowania nimi uważam za bardzo duży błąd, bowiem gra zyskałaby wtedy na żywotności. To w zasadzie wszystko o rozgrywce, a teraz trochę o wizualnej stronie tej produkcji. Gra nie ma się w tym aspekcie czym pochwalić – wszystko jest dwuwymiarowe, a na dodatek widać piksele. Gdyby chociaż sytuację tą naprawiły dźwięki... ale tak nie jest. Odgłosy wystrzałów są niskiej jakości, nie wspominając już o tym, że nie ma nawet muzyki. Na szczęście całość nie wypada tak źle, więc nakłaniam was do zagrania w The Euchmich Legacy. Naprawdę, warto zagrać w nią choćby raz.