Gier o zbieraniu wszystkich kulek z planszy jest już bardzo dużo, nawet fakt robienia tego statkiem kosmicznym nie budzi większego zainteresowania. Nie, ta gra musi mieć jakąś niespodziankę, skoro postanowiłem ją zrecenzować. I zaiste tak jest. Co myślisz o tym, gdyby trudne sterowanie nie było kolejnym wstawionym minusem, a... głównym założeniem gry? Zainteresowany? To przechodzimy dalej. Teraz jedna mała uwaga: jeżeli posiadasz słabe nerwy i łatwą to zniszczenia klawiaturę, nie włączaj Thrust. To tytuł tylko i wyłącznie dla weteranów zręcznościówek. Tak, jak napisałem, w owej produkcji mamy za zadanie złapać połyskujące kule z mapy i wylądować pojazdem w porcie. A na czym polega trudność w sterowaniu? Otóż za każdym skrętem musimy puszczać „nogę z gazu”, aby nie uderzyć o sufit, ba, później znowu musimy zrobić to samo, by nie rozbić się o ścianę! Na początku każdego doprowadzi to do frustracji (nawet mnie) , lecz nie martw się, im więcej trenujesz, tym jesteś lepszy. Grając, należy pamiętać o dwóch rzeczach: „perły” często znajdują się w najgorszych miejscach na mapie oraz o tym, iż nie możesz lądować ze zbyt duża prędkością i złym kątem nachylenia. Aby graczom nie było zbyt łatwo, autorzy dorzucili jeszcze utrudnienia w postaci min czy zamykających się bram. Uważni dostrzegą licznik czasu w lewym górnym rogu ekranu, a gdy przyjrzą się jeszcze bardziej zauważą, iż nie jest zależny od przechodzenia planszy. Jaka jest więc jego rola? W kwestii rozgrywki żadna, po prostu służy do pobijania rekordów. Szkoda, że nie zastosowano pomysłu z Prince of Persia, gdzie mieliśmy określony czas na przejście całej gry. Poziomy w Thrust są podzielone na cztery kategorie: jaskinia, kosmos, fabryka i portal. Jak wyglądają i jakie niespodzianki czekają na gracza musicie dowiedzieć się sami. Mogę tylko powiedzieć, iż mapy są dobrze wykonane, na każdą z nich trzeba znaleźć inną taktykę, bowiem w 99% diametralnie się różnią. Od strony graficznej można się przyczepić do widocznych pikseli na modelu oraz niskiej rozdzielczości. Udźwiękowienie również pozostawia wiele do życzenia. Muzyka w tle jest słaba, podobnie jak inne efekty jak zderzenia czy odgłosy silnika. Ogólnie rzecz biorąc, Thrust to gra udana. Posiada zarówno wiele dobrych cech jak dobre mapy i dość ciekawe (choć zapożyczone) sterowanie oraz wady, np. rozdzielczość. Sądzę, iż spodoba się starym fanom kosmicznych zręcznościówek, „kosmiczni kadeci” również nie powinni być zawiedzeni.