Jak zrobić dobrą grę? Pomińmy cały proces tworzenia, zastanówmy się skąd wziąć na nią pomysł. Można próbować wymyślić coś na co jeszcze nikt nie wpadł, napisać coś oryginalnego. Niestety nie wiadomo jak produkcja zostanie przyjęta przez graczy, czy cała nasza praca nie pójdzie na marne. Można też pójść na łatwiznę i odgrzać stary przebój lub zrobić klona jakiejś dobrej, grywalnej produkcji. Wtedy mamy o wiele większe szanse na to, że gracze zainteresują się naszymi wypocinami. Tak też jest z Wespenjagd 2 - jest tak samo oryginalna jak dresy ze stadionu, ale, jak wyżej wspomniałem, gra się całkiem nieźle.  Gra, o tytule równie łatwym do zapamiętania jak imiona dzieci Michała Wiśniewskiego, jest klonem Moorhuhna czy też całej gamy Kurek Wodnych. Mianowicie, mamy przesuwany krajobraz i celownik, a celem jest zestrzelenie jak największej ilości latających zwierzątek - w tym przypadku os.  Na zdobycie jak największej ilości punktów mamy 100 sekund. Owady latają w różnej odległości i są, w związku z tym, różnie punktowane. Oprócz wszystkich os możemy zestrzelić również niektóre elementy otoczenia. Po zakończeniu rozgrywki wyniki są umieszczane na liście najlepszych wyników gracza, ale możliwe jest także ich porównanie z innymi graczami online.  Graficznie Wespenjagd 2 prezentuje się, pomijając menu główne urody Golluma z Władcy Pierścieni, nieźle. Krajobraz w tle wygląda bardzo ładnie, a wszystkie animowane obiekty prezentują się poprawnie. W tle gra muzyka, ale gdy zaczynamy strzelać staje się niesłyszalna. Dźwięki wystrzałów, przeładowania, rozpadającego się owada również przypadły mi do gustu.  Gra nie wnosi nic nowego, ale jest oparta na starym, dobrym pomyśle i dzięki temu gra się w nią całkiem dobrze. Jest jak Al Pacino czy Metallica - stara ale jara; jest jak Las Vegas nocą, wodospad Niagara czy zdjęcia gołej Pameli Anderson - naprawdę warto zobaczyć!