Recenzowanie gry mającej już blisko 4 lata jest zagraniem ryzykownym. Cztery lata w branży gier komputerowych to duży krok powodujący znaczne różnice wizualne. Na szczęście nie od dziś wiadomo, że okładka książki ma jedynie zachęcać do przeczytania i dopiero później czytelnik jest w stanie określić jej prawdziwą wartość. Tak samo jest w przypadku elektronicznej rozrywki. Wubly2 (czyli Wubly 'do kwadratu') to starsze dzieło Jessego Venbruxa, twórcy m.in. Karoshi 2.0 czy Frozzd. Obie produkcje znalazły uznanie wśród graczy, bowiem nota przez nich wystawiona jest najwyższa możliwa w naszym serwisie. Jak będzie w tym przypadku?

 Gracz wciela się w rolę małego klocka, który musi powstrzymać czarny charakter przed zapanowaniem nad światem. Aby to zrobić, najpierw musi go znaleźć, a później pokonać. Fabuła pełna stereotypów, jednak sposób jej przedstawienia daje dowód, że autor doskonale zdaje sobie z tego sprawę. Daje się to poznać po humorystycznych wstawkach, wyśmiewających ten oklepany do granic możliwości schemat. Jedyną bronią dzielnego klocuszka jest hak, którym potrafi uczepić się otaczających go ścian i niczym różowa małpka dotrzeć w ten sposób do celu. Żeby droga do zwycięstwa nie była usłana płatkami kwiatów, świat nie składa się z elementów jednego typu. Już na samym początku poznajemy bloki bez możliwości uczepienia, niewidzialne, rażące prądem czy spadające. Czyli bez zręcznych palców i pomyślunku się obejdzie.

 Plansz jest wcale nie mało - blisko pół setki w kilku odmiennych światach plus dziewięć poradnika oraz walka z końcowym bossem. Na szczęście nie trzeba przechodzić wszystkich, aby grę ukończyć. Nie mniej jednak frajda z ukończenia każdej jest niezmienna. Szkoda, że autor nie wprowadził czynnika czasowego; szybkością ukończenia etapu gracze mogliby dzielić się na stronie internetowej. Zamiast tego umożliwił stworzenie własnych plansz przy pomocy załączonego edytora, który trzeba odblokować dochodząc do ostatniej komnaty. 

 Zarówno grafika jak i dźwięk znakomicie nadają się do tego rodzaju produkcji. Jest czysto i kolorowo. Bez zbędnych bajerów męczących wzrok, chociaż kilka razy musiałem spojrzeć za okno, żeby moje gałki oczne przestały widzieć skaczący kwadracik. Pod tym względem nie można nic Wubly'emu zarzucić. Takie to uzależniające zajęcie. Także dzięki temu, że bohaterski kwadrat ma nieograniczoną liczbę żyć.

 Na koniec muszę przyznać się do pewnej niedogodności, którą musiałem zwalczyć pisząc powyższą recenzję. Mimo setek prób, nie udało mi się przejść ostatniego etapu. Dla osób niewprawionych jest to niemożliwe, a przyziemne obowiązki jak praca czy koszenie trawy uniemożliwiły mi przystąpienie do wielogodzinnych treningów. Sprawa jest o tyle poważna, że do odblokowania czekają jeszcze dwa przyciski. Mam nadzieję, że wśród graczy znajdzie się ktoś na tyle wytrwały, aby móc podzielić się z nami, co takiego tam się znajduje.