Yahtzee to popularna i znana na całym świecie gra w kości (Yahtzee jest obecnie własnością firmy Hasbro), polegająca na trzykrotnym rzucie pięcioma kościami i łączeniu wyników w kombinacje. Czy teoretycznie tak prosta zabawa ma szanse przyciągnąć fanów przed ekrany monitora, skoro do zabawy wystarczą kości i kartka papieru? Moim zdaniem tak.   Zasady gry są naprawdę bardzo proste. Po każdym rzucie możemy „przytrzymać” dowolną ilość kości i wykonać ponowny rzut tylko tymi, których wynik obecnie nam nie pasuje. Po zakończeniu naszej tury, należy wskazać, którą kategorię na planszy wybieramy (np. dwa takie same wyniki, trzy, same szóstki itd.). Po wykreśleniu wszystkich pól sumowany jest wynik i wyłaniany zwycięzca. Autorzy udostępnili nam trzy niewiele się od siebie różniące tryby gry – standardowy, Yahtzee, oraz Power Yahtzee. W każdym z nich możemy zmierzyć się albo ze sobą, albo z innymi graczami przy jednym komputerze (wielka szkoda, że nie pokuszono się o tryb multiplayer). Pierwszego chyba omawiać nie trzeba, w drugim można podwoić lub potroić wynik za najbardziej „strategiczne” rzuty, a w trzecim gra toczy się przy użyciu „dopałek” – np. zesłaniu pecha na oponenta. Oprawa jest bardzo prosta, ale moim zdaniem dokładnie taka być powinna. Nie pokuszono się o elementy 3D, za to skupiono się na czytelności ekranu, co twórcom zdecydowanie się udało. Dźwięki nie rozpraszają (np. ja jakoś tego nie widzę przy dudniącej w tle techniawie), najprościej można je opisać tym, że po prostu są.  Yahtzee jakie jest każdy wie, ale z pewnością nie każdy będzie się przy niej bawił tak dobrze, jak ja. Jeśli jednak chciałbyś wypróbować swoje szczęście to Yahtzee będzie świetnym testerem.