Grał z was ktoś w gry typu defence? Na pewno święcą one sukcesy na stronach z produkcjami online. Zasady są dość proste. Mamy na ekranie jeden obiekt, którego za wszelką cenę musimy bronić. Do pomocy mamy wieżyczki, armaty, tudzież ludzi.

 Castle TD ma identyczne zasady. W sumie, ściągając ją miałem jeden cel. Pograć w nią jakieś 15 minut i powiedzieć Eugeniuszowi, że tytuł ten nie nadaje się do umieszczenia w naszym serwisie. Włączyłem i zacząłem grać. 15 minut minęło... Postaram się teraz w sposób racjonalny wytłumaczyć wam, dlaczego cała zawartość folderu nie znalazła się w koszu. A więc, jak wiecie, mamy do obrony zamek, gdzie nie mogą dostać się wrogie siły. Aby im to udaremnić zatrudniamy najemników. Ci dzielą się na rycerzy spowalniających ruchy, łuczników o możliwości wielostrzału, magów przyzywających na pole bitwy monstra oraz katapult. Tylko umiejętne dobranie wszystkich oddziałów zagwarantuje sukces. Wrogowie są bardzo różnorodni i ciekawi. W późniejszych etapach szturmem kierują bossowie, którzy potrafią się teleportować, paraliżować naszych wojów itp.

 Grafika prezentuje się dobrze. Wszystkie postaci występujące na ekranie są świetnie animowane, kolorowe i po prostu ładne. Ubolewam nad nad jednym ubytkiem. Szkoda, że do wyboru jest tylko jedna plansza. Mnie osobiście bardzo podobałaby się możliwość wyboru miejsca potyczki. Dźwięk również do najgorszych nie należy. Muzyka w menu nie jest specjalnie wyszukana, ale mi przypadła do gustu. Nie podoba mi się natomiast odgłos katapult, który przypomina armaty. Cóż, to chyba nie te czasy.

 Miałem wam odpowiedzieć dlaczego gra szybko nie znikła z mojego twardziela. Przyznam się więc szczerze. Nie umiem odpowiedzieć na to pytanie. Takich produkcji jest przecież masa! Nie wiem ile, bo nie liczyłem. Przecież to niewykonalne. A jednak autor przyłożył się do swojej pracy i podarował nam zabawę prosto od serca. Może to właśnie dlatego Castle TD jest tak wciągający?