Barbarzyńcy zawsze byli agresywni, to o nich powstało najwięcej gier „bijatyk”. Po prostu są z tego słynni, każdemu kojarzą się z zaciętą walką do ostatniej kropli krwi. Niektórzy lubią się przy tym bawić na co dzień, ja osobiście tylko wtedy, gdy jestem zdenerwowany. Dzisiaj zaprezentuję Wam jedną z tych produkcji – Barbarian Returns.

 Jak sama nazwa wskazuje walczymy barbarzyńcą. Jesteśmy uzbrojeni w miecz, łach i oczywiście umiejętność prowadzenia zaciętej walki. W grze można wykonać kilka kombinacji. Za każde trafienie odbieramy przeciwnikowi pół czerwonej kuli, która znajduje się w rogu ekranu obok jej pięciu klonów. Można też ominąć tę punktacje obcinając głowę rywalowi, lecz rzadko kiedy się to udaje. Kiedy przegramy (lub na odwrót) pojawia się zielony potworek, troszkę mało kulturalny. Co on robi? No właśnie – zbiera zwłoki przegranego.

 Do zalet Barbarian Returns zaliczam trzy tryby rozgrywki. Można grać samemu, z kolegą lub przez sieć. Jednak opcja multiplayer jest raczej zbędna – znalezienie serwera graniczy z cudem. Świadczy to o małej popularności gry.

 Uruchomiłem Barbarian Returns, zostałem mile zaskoczony. Niebrzydkie menu, ładnie brzmiąca muzyka. Wszedłem do rozgrywki – tym razem zaskoczony byłem w inny sposób. Bardzo kanciasta grafika, nieprzyjemne tło oraz barbarzyńcy nieciekawi. Rozśmieszył mnie mały zielony potworek, o którym wspomniałem poprzednio. Muzykę oceniam pozytywnie, grafikę wręcz przeciwnie.

 Dużo czasu zajęło mi też szukanie sterowania, a dokładniej jak wybiera się opcje w menu. Jeśli będziecie mieli ten sam problem co ja, to od razu mówię. Odpowiedź była prosta, był to lewy ctrl. No i oczywiście strzałki.

 Podsumowując, Barbarian Returns to bardzo brutalna bijatyka ze zbyt dużą ilością krwi. Nie polecam młodszym graczom, lecz jeżeli ktoś chce się wyżyć, jak najbardziej polecam. To nie jest raczej oryginalna gra, producent mógł bardziej postarać się o coś wybitnego, dużym plusem są tryby i muzyka, zaś grafika – minusem. Pozdrawiam.