Pamiętacie grę Blow, w której musieliśmy używać jedynie rąk i mikrofonu? Tak? Mam zaszczyt przedstawić kolejną z produkcji Experimental Gameplay Project pod tytułem Gravity Head. Tym razem tematem „eksperymentu” jest grawitacja, którą w tej produkcji wykorzystano bardzo ciekawie. Bohaterem gry jest chłopiec, pragnący okazać swoje uczucia dziewczynie. Aby to zrobić, chce jej dać kwiaty. Niestety, zamiast nich ma tylko nasiona. Najwidoczniej jednak Bóg się nad nim zlitował i niedaleka rynna pękła, dając mu źródło wody. Teraz wystarczy nakierować krople na worki, dać dziewczynie róże i voila... tylko jak to zrobić? Okazuje się, iż jego głowa ma zdolności... kuli ziemskiej (!) – potrafi przyciągać do siebie i oddalać wszystkie obiekty. Resztę do odkrycia pozostawiam wam, drodzy gracze. Owszem, mógłbym napisać więcej, ale kłopot w tym, że praktycznie to już koniec. Nie znajdziecie tutaj żadnych ograniczeń czasowych, trybów gry czy listy wyników, co zdecydowanie obniża żywotność tytułu, przez co na znudzenie możecie narzekać już po pięciu minutach. To tyle o rozgrywce. Na uwagę zasługuje oprawa strona graficzna. Jest ona bowiem równie odmienna jak sam sposób rozgrywki. Nie wiem dlaczego, ale gdy patrzę na tą grę, od razu przypominają mi się „dzieła” Davida Firtha, w tym jego „Salad Fingers”- te oczy i bardzo dziwny klimat. A dźwięk? No cóż, chłopak krzyczący jak małpa i muzyka przypominająca stare francuskie filmy robi pozytywne wrażenie (przynajmniej dla mnie). Gravity Head to tytuł przez wielu uznawany za dziwny i wspaniały, tak jak wiele produkcji Kyle’a Gablera. Mimo, iż bawi przez krótki czas, to ma w sobie to „coś”, co do niej przyciąga. W czym się to zawiera? W pomyśle, klimacie? A może w tej lekko schizofrenicznej grafice, przypominającej obraz „Krzyk” E. Muncha? Niestety, nie wiem tego, lecz jestem pewien jednego: warto poświęcić jej choć sekundę.