Kiedy pierwszy raz zagrałem w Hexena oraz Heretica, cały świat przestał dla mnie istnieć. Liczyły się tylko te dwie gry. Ten ich magiczny klimat przyciągał na bardzo długo do monitora i nie pozwalał odejść. Jakiś czas temu w moje ręce dostała się produkcja Jadeware pod nazwą Halloween. Widząc screeny byłem przekonany, że emocje i ten niesamowity klimat związane ze wspomnianymi starymi hitami wrócą…niestety rzeczywistość wyglądała troszkę inaczej niż się spodziewałem. Ale do rzeczy…  Cała zabawa opiera się na wyrazie „Helloween”. Rozpoczynamy w jakimś ponurym miejscu, widząc przed sobą duży budynek, przypominający Kościół. Przed wejściem widnieje literka „H”, która jest czymś w rodzaju portalu do pierwszego poziomu. Główne zadanie to wyeliminowanie określonej liczby przeciwników oraz odnalezienie wszystkich liter wspomnianego wyżej słowa, co w konsekwencji umożliwi pojawienie się kolejnego portalu do następnego poziomu, który określony zostanie już jako „E”. Ale nie wszystko jest takie piękne, jakby się wydawało. Dość tego, że ciągle goni nas czas, to jeszcze często mamy do czynienia z błądzeniem po korytarzach, rozwiązywaniem zagadek itd., a piasek w klepsydrze, wciąż się przesypuje...  Engine gry przypomina trochę to, co mieliśmy okazję widzieć w Quake 1. Podobnie sprawa wygląda z klimatem, który na siłę także chyba próbowano stworzyć na wzór wcześniej wspomnianego tytułu, ale wyszło to raczej marnie. Najgorzej sprawa wygląda z naszymi przeciwnikami – wyglądają tak, jakby żywcem ich model ruchu, został wyrwany z gry CUBE, co wcale nie jest pozytywem. A na sam ich widok, pojawia się na twarzy uśmiech. Dochodzi czasami do absurdów, kiedy postać biegnie na nas i nagle ni z tego ni z owego znika…cóż, trzeba chyba uznać, że to są duchy. Strona muzyczna ogólnie prezentuje się całkiem nieźle, tworzy się za jej sprawą ciekawa atmosfera. Zewsząd słychać jęki, skowyt, warczenie itd. Niestety, czasami wszystko nakłada się na siebie i w konsekwencji powstaje hałas, ale na szczęście są to przypadki sporadyczne.  Grając w Halloween widać, że pomysł był całkiem niezły, ale wykonanie raczej za szybkie i niedokładne. Do dyspozycji mamy cztery rodzaje broni, co jest zbyt mało jak na poważną produkcję. To samo tyczy się zróżnicowania przeciwników, których można zliczyć na palcach jednej ręki. Mimo tych wielu mankamentów, gra naprawdę potrafiła mnie wciągnąć w swój dziwaczny świat na długo i muszę przyznać, że nie uważam tego, jako stracony czas, a wręcz przeciwnie – ogólnie niezła zabawa!