Czy życie ma sens? Czy po śmierci istnieje jakiś inny stan bytu? Czym jest moralność? Co czyni nas człowiekiem? Czy maszyna może mieć duszę? Recenzowana "gra" porusza takie właśnie tematy. Nie odpowiada może wprost, ale zmusza do zastanowienia się nad podobnymi problemami. Uprzedzam od razu że jeżeli akurat słoneczko świeci za oknem a ty chcesz się rozerwać przy jakiejś małej gierce, lepiej zakończ czytanie na tym akapicie, wyjdź na podwórko, a gdy już zapadnie zmrok, wakacyjna euforia ochłonie, spróbuj dopiero wtedy dać szansę tej grze, bo głównym jej plusem jest klimat. Bardzo sugestywny. Jesteś sam. W ciemnym pokoju. poza ciepłą jeszcze kawą, nie widać śladu innego człowieka. Pomieszczenie jest ponure. Depresyjne wręcz. Jedynym pozytywnym akcentem jest lampka na ścianie. Chociaż i tak nie daje dużo światła. Szybko znajdujemy sposób na wydostanie się z pierwszego pokoju. Powoli, z rozwojem gry, odkrywamy kolejne pomieszczenia, szukając haseł i wskazówek. Czytając masę wiadomości w komputerach gęsto porozstawianych w kompleksie, oprócz informacji posuwających "akcję" do przodu, napotykamy również (chociaż lepiej by było powiedzieć głównie) dzienniki osób zamieszkujących niegdyś pomieszczenia które przyszło namprzebywać, bądź ich osobiste e-maile. O ile gra jako przygodówka sprowadza się tylko do szukania kolejnych haseł, to o jej sile stanowi właśnie słowo pisane. 90% czasu gry spędzimy na czytaniu i zagłębianiu się w mroczną historię projektu badawczego którego celem było stworzyć sztuczną inteligencję. Co ciekawe sporą część wiadomości stanowią przemyślenia tejże. Oczywiście poznajemy też skrajne emocje targające poszczególnymi badaczami, programistami i innymi osobami zamieszanymi w projekt. Infinite Ocean trudno nazwać nawet grą. Niby mamy jakąś tam interakcję z otoczeniem, ale jest to raczej forma opowiedzenia pewnej historii i parę refleksji nad życiem i temu podobnymi sprawami. Jest to dzieło wyjątkowe, chociaż pewien jestem że nie pobije rekordów popularności ze względu na swoją niszowość. Gra spodoba się jedynie ludziom którzy nie boją się czytania w grze, lubią mroczno-depresyjne klimaty i potrafią trochę pokombinować, bo czasem z hasłami trzeba zrobić parę pokrętnych rzeczy. Osobiście bardzo wbiła mi się w pamięć ta niecała godzina którą poświęciłem na ukończenie Infinite Ocean. Jeśli spełniasz parę warunków które podałem wyżej, uważam że będziesz miał podobne odczucia (o ile jeszcze znasz angielski), osobom nastawionym na akcję w grze, absolutnie odradzam to małe dziełko.