Naturalnym w grach komputerowych (i nie tylko) jest to, że jeżeli pojawia się produkt dobry, popularny i spełniający pewne kryteria gustu korzystających z niego osób, zaraz powstają kolejne podobne, nazywane często klonami. Zamiar ma taki na celu oczywiście powtórzenie sukcesu pierwowzoru, aczkolwiek nie zawsze to się udaje. Doskonałym przykładem jest tutaj Zuma, którą uznaje się za początek pewnego gatunku gier logicznych, choć w rzeczywistości dzieło PopCap było tylko nieco zmienioną wersją, czy też pomysłem, wcześniej wydanych podobnych tematycznie gier. Nie ulega jednak wątpliwości, że wspomniana Zuma nadała pewien tor dla następnych projektów, z którego też z chęcią skorzystali programiści z Mumbo Jumbo, ukazując światu program pod nazwą Luxor, cieszący się dużą popularnością wśród graczy. Dlatego też postanowiono kontynuować projekt i tym samym mam zaszczyt przedstawić drugą odsłonę gry.

 Ci, którzy zapoznali się z wcześniejszymi wersjami/klonami, mogą ze spokojem przejść do kolejnego akapitu, dla reszty szybkie wprowadzenie. Zasady rozgrywki są dziecinnie proste i nikt nie będzie miał problemów z ich pojęciem. Po ekranie krąży różnokolorowy wąż, naszym zadaniem jest strzelanie do owego węża losowo wybranymi kulkami i ułożenie na jego powierzchni minimum trzech pozycji tego samego koloru, dzięki czemu ulega on skróceniu i przybliża nas do zwycięstwa. Ale to nie wszystko, bo samo strzelanie nie pozwoliłoby na dobrą zabawę, dlatego też twórcy przygotowali specjalne bonusy w postaci piorunów, możliwości zatrzymania, lub cofnięcia „tasiemca”, albo uzyskania dodatkowych punktów, które doliczone zostają do ogólnej puli.

 A co nowego w odniesieniu do „jedynki”? Gdyby się naprawdę zastanowić, musiałbym powoli kończyć recenzję, bo na dobrą sprawę nowości jest jak na lekarstwo. Zrezygnowano z wyżłobionych torów i zastąpiono je „płaskimi” powierzchniami. Dodatkowo poziomy w Luxor 2 są imitacją trójwymiaru, dzięki czemu wąż porusza się po mostkach, schodach itd. - często nie wiadomo gdzie się będzie kierował. Każda plansza jest inna wizualnie, dzięki czemu wzrok tak szybko się nie nudzi. Grafika ładniejsza niż miało to miejsce w części pierwszej, choć trudno tu mówić o rewelacji i wymagać by można czegoś więcej. Oczywiście nie zabraknie błysków, gwiazdek i innych magicznych efektów, które jakby nie patrzeć nawet uprzyjemniają zabawę. Sfera dźwiękowa nie należy do najgorszych, w tej kwestii trudno mieć jakieś zażalenia.

 Luxor 2 to na pewno efektowna kontynuacja znanego tytułu, jednak wprowadzono zdecydowanie za mało zmian i są one czysto kosmetyczne, a na dodatek dość delikatne. Dla osób, które jakimś cudem nie miały z podobnymi produkcjami kontaktu, zapewne się spodoba, reszcie mogę tylko powiedzieć, aby nie oczekiwali zbyt wiele, bo się zawiodą. Mimo wszystko polecam, godzina grania myślę, że w zupełności wystarczy.