Megaman był jedną z kultowych gier na NES'a (w Polsce Pegasua) . Jednak nie zrobił takiej kariery jak Crash Bandicoot, Mario czy chociażby Sonic. W Polsce jest on mało znany z powodu ciągle słabej dostępności konsol. Dziś chciałbym przybliżyć wam postać tego robota. Pomóc ma mi w tym reamake tej produkcji – Megaman 21XX 

Rzecz dzieje się w dalekiej przyszłości (stąd drugi człon nazwy) Wielki uczony stworzył odział robotów mających za zadanie pomagać ludzkości. Jednak drugi doktor nie miał tak dobrych zamiarów i postanowił je przeprogramować i wykorzystać do...(już pewnie wiecie do czego) Jednak ostatni cyborg – Megaman pozostał w nienaruszonym stanie. Jego zadaniem jest zniszczenie wszystkich złych maszyn. Nasz przyjaciel na początku jest bezbronny i tylko od nas zależy jak wykonamy postawione przed nim zadanie, bowiem przebieg fabuły zrealizowany jest w niekonwencjonalny, nieliniowy sposób. Otóż po przejściu pierwszego etapu, w centrum dowodzenia widzimy listę wrogów do pokonania. Możemy sobie w dowolnej kolejności dobierać etapy do pokonania. Każdy boss jest inny i dysponuje inną bronią (a dokładniej zbroją), którą po zwycięstwie przejmujemy . Jak się zapewne domyślacie, ma to spory wpływ na przebieg rozgrywki. To niewątpliwie najciekawszy element, ponieważ broni i kombinacji ich zdobycia jest co nie miara. Dobra, ale żeby najpierw doszło do potyczki z wrogiem, trzeba ukończyć etap. Jeśli mielibyśmy dyskutować nad jakością plansz, to jestem przekonany, że zdania byłby podzielone. Czasami rundy są proste i przejście ich nie wymaga specjalnego wysiłku. Jednak nad niektórymi można śmiało się pochylić i zastanowić: „o co licha temu gościowi, który to robił chodziło” Irytujące jest wtedy wszystko. Potwory, które strzelają i uciekają, magowie celujący do nas z perfekcyjną dokładnością i sam projekt danego świata. Uwierzcie mi, że przeskakiwanie z platformy na platformę na której są wyrzutnie rakiet mogących nas strącić jest nie tyle trudne, co zwyczajnie wkurzające. Zwykle kończy się tak, iż na końcu zostaje nam jedno życie i o pokonaniu sługusa złego doktorka możemy tylko pomarzyć. 

Grafika nie prezentuje się jakoś szczególnie, ale może się podobać. Całość jest wierna swemu pierwowzorowi, co cieszy. Na uwagę zasługują specjalne opisy każdego bohatera oraz jego rysunek. Niestety, z niewiadomej przyczyny, czasami silnikowi gry zdarza się wariować co powoduje zlewanie tekstur i skakanie ekranu. W tle nie towarzyszy nam żadna muzyka, ale wcale tego nie odczuwamy, gdyż z głośników dobiegają nas różnorodne dźwięki wybuchów, strzałów itp.

Megaman 21XX to wyróżniająca się spośród tłumu platformówka. Nieliniowość to jej największy atut. Stwarza ona bowiem wrota do szeregu kombinacji i zastosowań zbroi, które założyć może na siebie nasz bohater. Kiedy uzbroimy się w cierpliwość irytujące plansze same w sobie staną się plusem, ponieważ za wszelką cenę będziemy chcieli zniszczyć naszych wrogów i uratować świat.