FreeCiv to turowa, wieloosobowa gra strategiczna, z zasadami zgodnymi z pierwszą i drugą częścią Civilization produkcji Microprose. Każdy z graczy staje się tutaj przywódcą narodu, biorącego udział w walce o jeden, jedyny cel: „Stać się najpotężniejszą z cywilizacji.”. Celem gry jest wysłanie w kosmos promu kosmicznego, lub podbicie innych nacji poprzez wojnę - ale od początku...

Osobiście nigdy nie miałem większej styczności z serią Civilization. Była zbyt skomplikowana, trudna i mało ciekawa, a przynajmniej takie miałem odczucia. Biorąc to pod uwagę, będę pisał o tym darmowym, open-source'owym klonie jako ktoś kto nigdy nie obcował z podobnymi tytułami.

Zacznę od dość mało istotnej kwestii w opisywanym tytule, a mianowicie o grafice. Jest to typowa grafika 2D, ale nie można jej jednoznacznie ocenić, ponieważ już w standardowym pakiecie instalacyjnym obecnych jest do wyboru kilka „tile-setów”, czyli zestawów grafik. Co więcej, ich paleta obejmuje nie tylko widok izometryczny i czterokątne pola. W tym aspekcie - do wyboru, do koloru.

Dźwiękowi też nie można za wiele zarzucić, poza tym że... niewiele go w grze. Odgłosy jakie usłyszymy to m.in. te towarzyszące przy poruszaniu się na mapie. Co do ich jakości, to nie można narzekać, są po prostu dobre. Muzyka w tle natomiast nie uraczy naszych uszu, ponieważ zwyczajnie jej nie ma. Miłośnicy własnej kolekcji muzyki lecącej w tle będą zadowoleni, a zwolennicy klimatycznych melodii, cóż, będą musieli znaleźć coś na własną rękę.

Gameplay postanowiłem zostawić na koniec. Istotą gry jest multiplayer, ale poświęcę kilka zdań również na single. Mnogość ustawień, różnorodna konfiguracja AI przeciwników oraz losowo generowane mapy sprawiają, że żadna rozgrywka nie ma prawa powtórzyć się dwa razy. Naprawdę. Niewielu grom udało się coś takiego stworzyć w tak dobrym stopniu. Przede wszystkim, gra ze sztuczną inteligencją służy głównie zapoznaniu się z interfejsem, zasadami, ogólnym obeznaniem ze stylem gry i z dostępnymi możliwościami. W momencie pisania tej recenzji, na oficjalnym metaserwerze było widocznych tylko kilka gier i garstka graczy do których można było dołączyć. Szkoda, bo gra z żywym przeciwnikiem jest tu najbardziej emocjonująca. Zakładanie i podbijanie miast, szkolenie jednostek wojskowych, prowadzenie badań nad technologiami, budowa cudów świata, wywoływanie rewolucji i zmiana ustroju politycznego. To wszystko i wiele innych, sprawia że wątek ekonomiczny jest wyjątkowo rozbudowany, a przez to istnieje wiele ścieżek prowadzących do zwycięstwa. Zawieranie traktatów, paktów, tymczasowych pokoi, czy wypowiadanie wojen to aspekty polityczne, które również mają ogromny wpływ na rozgrywkę. Trzeba pamiętać że ludność też trzeba zadowolić, poprzez budowę świątyń, dzięki komikom i wysokiemu poziomowi luksusów.
Rozwój cywilizacji też oczywiście nie jest równomierny. Może dojść do sytuacji kiedy np. samolotami zbombardujemy oddział konny przeciwnika. Rozmaitość sytuacji których można doświadczyć podczas rozgrywki nie da się wyrazić nawet dzięki Rafaello 

Podsumowując, komuś, kto znajdzie na tyle wytrwałości by przebrnąć przez naukę gry, mogę zapewnić wiele wieczorów spędzonych przy tym tytule. Zdaję sobie sprawę że nie jest to gatunek który pasuje każdemu, dlatego wiele osób ma prawo nie zgodzić się z moimi ocenami. Pomimo tego, uważam że błędem będzie przynajmniej nie spróbować zaznajomić się z tym tytułem