Nie sądziłem, że produkcje tetrisopodobne kiedykolwiek jeszcze mnie zaskoczą oryginalnym podejściem do tematu. Jednak po odpaleniu Retro Records szybko stwierdziłem, że właśnie nadszedł ten moment. Połączenie popularnej, radzieckiej gry z tematyką pracy w sklepie muzycznym było bardzo dobrym posunięciem twórców, ponieważ dzięki temu stary styl rozgrywki zyskał niepowtarzalny klimat, który przyciągnie Was (szczególnie fanów muzyki dowolnych gatunków) na co najmniej kilka godzin do monitora. Sama rozgrywka polega na umiejętnym dopasowaniu okładek do spadających płyt winylowych, zanim rozbiją się one o podłogę. Niepowodzenie kończy się pozostawieniem śmieci w jednej z trzech kolumn studni. Jeżeli góra winylowych pozostałości przekroczy maksymalną wysokość, gra kończy się. Po przejściu niektórych etapów otrzymujemy bonusy, np. gramofon, dzięki któremu możemy odsłuchać złapany weń album. Rozgrywce towarzyszy asystent (współpracownik) - stopniowo odkrywa on przed nami wszelkie tajniki Retro Records. Po przejściu kilku poziomów uaktywnia się minigierka polegająca na zapamiętywaniu położeń zakrytych albumów, a następnie na wyczyszczeniu planszy poprzez odkrywanie bliźniaczych płyt (znacie "Memory"?). Muzyka w grze jest bardzo dobra (jest ona zresztą "gwoździem programu"), w menu można dobrać odpowiedni utwór do indywidualnych preferencji gatunkowych gracza. Wybór jest szeroki: od rocka, porzez hip-hop, aż do muzyki klasycznej. Dźwiękom również nie można nic zarzucić, choć wiele ich w grze nie uświadczymy (ale to zrozumiałe dla tego gatunku). Grafika jest świetna. Powiem więcej, bezbłędna, po prostu aż czuć zapach winylu i atmosfery z lat 1970-90. Kolory, światła, radość, przebojowość - więcej chyba mówić nie trzeba. Polecać Retro Records wielbicielom Tetrisa nie muszę, więc zarekomenduję ją wszystkim. Gwarantuję, że miło spędzicie przy niej czas. Czy gra warta jest swych pieniędzy? Ściągnijcie trial i przekonajcie się! Ja jestem na tak.