Z pewnością się powtórzę, gdy stwierdzę, że przepadam za grami planszowymi. Był to jeden z powodów, dla których odpaliłem "Runes, Ice vs Fire". I chociaż nie wiedziałem czego się spodziewać, miałem nadzieję na kilka udanych partii z komputerowym przeciwnikiem. Jesteście ciekawi jak mi się to udało nim pobierzecie grę?

Pierwsze wrażenie nie było najlepsze. Czcionka użyta do stworzenia napisów, stylizowana na pismo odręczne, bardziej utrudnia czytanie niż nadaje klimatu. Jeszcze gorzej jest z opisami pojawiającymi się w dymkach, mającymi wyjaśnić niektóre funkcje - bez włączenia pełnego ekranu nawet nie próbujcie ich odczytywać. Po uruchomieniu nie za bardzo wiedziałem co ugryźć, żeby działało (a wystarczyło kliknąć na "Help"), na szczęście zasady są niezwykle przejrzyste.

Jeden z graczy dysponuje runami (klockami) ognia, drugi lodu. Wykonują ruchy naprzemian, obracając jeden z elementów zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Jeżeli narysowana na nim strzałka połączy się z runami pustymi lub należącymi do przeciwnika, zostają one zaanektowane i zabarwione na odpowiedni kolor. Gra toczy się do całkowitego wyeliminowania przeciwnika z planszy.

Po pierwszej partii byłem przekonany, że po kilku(nastu) ruchach sytuacja na planszy dojdzie do tego, że gracze zabierają sobie 70% obszaru po każdym ruchu i tylko od szczęścia zależy, kto będzie miał więcej pasujących ustawień klocków. To jednak myślenie, które przystoi ignorantowi, a nie wprawionemu myślicielowi. Po krótkim okresie zwątpienia, nastąpiło oświecenie - odpowiedni dobór obrotów pozwoli tak zorganizować obronę i grupy uderzeniowe, że przeciwnik nie będzie miał nic do powiedzenia. Jednak możliwości jest tak dużo, że nie byłem w stanie objąć ich moim umysłem.

Chroniclers Tales przygotował trzydzieści etapów urozmaiconych o dodatkowe elementy na planszy, takie jak ściany czy bomby. Mimo że ich ustawienie jest niezmienne to każdorazowe uruchomienie danego etapu, ukazuje inny kierunek runów. Dzięki temu rozgrywka nie jest schematyczne i premiuje logiczne myślenie. Istnieje także sposobność rozgrywki bez takich "ulepszaczy" w walce z komputerowym lub żywym przeciwnikiem na jednym komputerze, ew. przez sieć.

Całości dopełnia znakomita muzyka, perfekcyjne komponująca się z atmosferą bitwy, ale również spokojnego, konstruktywnego rozumowania. Po kilku partiach byłem pewien, że przedstawiony tu pomysł jest godny pochwały, jednak przełożenie go na planszę w realnym świecie jest prawie niemożliwe, zachowując jednocześnie dynamikę. Ale po to żyjemy w XXI w., żeby korzystać z jego uroków, dlatego nie wahajcie się pobrać Runes, Ice vs. Fire. Szczególnie gdy nie straszne wam strategiczne myślenie.