Gry z MyPlayCity nie należą do moich ulubionych, co widać po ocenach. Z niezadowoleniem stwierdziłem, że Treasure Frogman należy do jednej z nich. „Trudno, może ta nie będzie zła.” – pomyślałem. I miałem rację, nie jest zła, jest bardzo zła, a nawet fatalna. Fabuła, ściana nośna każdej produkcji, zawiodła na całej linii. „Słodka świnka morska dostała się do podwodnego świata zamieszkałego przez śmieszne, aczkolwiek groźne potwory (1) . Jest mała i słaba, ale wszystko co może robić to pływanie, szybkie pływanie, zmieniając kierunki ruchu i unikając stworzeń. Musisz pomóc Frogmanowi (2) zebrać wszystkie klejnoty i monety oraz odnaleźć drogę do domu. Zmierzasz się z trudnym zadaniem – potwory są coraz sprytniejsze z każdym poziomem i ich liczba wzrasta (3). (...) Płyń szybko, zdobądź diamenty i bonusy. Jest to łatwe i potrafi dać mnóstwo zabawy! (4) ”. Zapewne zastanawiasz się czym są tajemnicze te liczby. To moje ponumerowane zastrzeżenia do powyższego tekstu. Jakie? 1. Jak potwór może być śmieszny?! To tak samo, jakby powiedzieć uśmiechnięty grabarz czy uczciwy polityk! Jeśli miał być to żart, zdecydowanie się nie udał. 2. Kim jest ten cały Frogman? Zaraz zaraz, chwileczkę, mam rozumieć, że świnka morska nazywa się Frogman?! Co ona ma wspólnego z żabą? A może to płaz w stroju do nurkowania, który przypadkowo przypomina tego ssaka? 3. W tym aspekcie muszę przyznać im rację. Zapomnieli jednak, iż gra jest dla całej rodziny, włącznie z małymi dziećmi. Przechodząc wszystkie trzydzieści sześć poziomów (dużo, prawda?) odniosłem wrażenie, że gram w o wiele uboższą wersję Splinter Cella czy Thiefa. Mimo, iż wszyscy przeciwnicy to klasyczni mieszkańcy morza, tacy jak rekiny czy karpie, poruszają się prędkością równą łodzi podwodnej z napędem atomowym, w przeciwieństwie do wolnego gracza. Dwa dotknięcia oznaczają utratę życia, dzięki czemu częściej wylądujesz na tarczy niż z nią w ręku. 4. Prawdę mówiąc, łatwiejsza i bardziej zabawna byłaby zabawa w berka z mambą czarną w pomieszczeniu 4x4 metry. Na szczęście strona graficzna nie zawodzi tak jak reszta – animacje są ładne i schludne, podobnie jak poziomy. Muzyka również stoi na dobrym poziomie, odwraca uwagę od słabej całości. Treasure Frogman to mierna produkcja z MPC. Miałem ten promyk nadziei, który mówił mi, że może tym razem autorzy pójdą po rozum do głowy i stworzą coś godnego tych piętnastu megabajtów na dysku i godziny spędzonego nad nią czasu. Niestety, jak widać, nadzieja matką głupich.