Siatkówka, po sukcesach obu naszych reprezentacji, stała się bez wątpienia sportem narodowym. Zdetronizowała nawet piłkę nożną. Dlaczego? Na to niezwykle trudne i nurtujące pytanie odpowiedzcie sobie sami. Nie dziwota więc, że pojawiły się gry komputerowe tego typu. Lecz z tego co naliczyłem, w ostatnich latach były to dwa, trzy tytuły komercyjne i na dodatek żałośnie słabe. Na przełomie 2007 i 2008 roku paru pozytywnie stukniętych kolesi wydało na świat Volleyball Manager ? darmowy menedżer siatkarski, który stał się hitem. Zaskakiwał złożonością, ogromną bazą danych i grywalnością. Dziś przyszło mi zrecenzować nową wersję VM, opatrzoną tym razem liczbą 2009. Zatem co nowego przygotowali nam twórcy i czy sequel okazał się lepszy?

 Jak już pewnie wiecie, przyjdzie nam wcielić się w postać menedżera/trenera wybranej przez siebie drużyny. Jest z czego wybierać, bowiem produkcja posiada ponad 100 grywalnych reprezentacji i o wiele więcej lig z różnych krajów. Liczby robią wrażenie, ale nie są bez znaczenia w przebiegu trybu kariery, który jest zresztą jedną z nowości. Jak nie trudno się domyśleć, jeśli jesteśmy dobrzy, będą chcieć nas inne, potężniejsze kluby. Oczywiście działa to w drugą stronę. Jeśli nasi zawodnicy będą przegrywać mecze ? nas czeka zielona trawka. Bardzo ucieszyłem się na takie rozwiązania, gdyż w poprzedniej wersji bardzo brakowało mi większej interakcji ze światem gry, tudzież zarządem, który ma do nas określone zaufanie wyrażone we wskaźniku. No dobra, to wszystko o czym wspomniałem będzie miało sens, jeśli ostro zabierzemy się do pracy z nowym teamem. Do naszych priorytetowych zadań jako coacha, będzie wybór składu i ustalenie taktyki na dany mecz. Jest to cała esencja gry i trzeba przyznać, że jeśli ktoś nie zna się na siatkówce, może mieć spore problemy z odpowiednim ustawieniem zawodników, gdyż opcja pomocy asystenta jest moim zdaniem niewystarczająca. Nasi grajkowie opisani są za pomocą szeregu statystyk mających za zadanie przybliżyć nam jego umiejętności oraz predyspozycje. Podzielone są na fizyczne: np. siła, wzrost, skoczność oraz techniczne, takie jak odbiór, blok, atak. Nie muszę chyba mówić, jakie to znaczenie na przebieg rozgrywki. Niski nie najlepiej poradzi sobie w bloku czy ataku, ale może czuć się jak ryba w wodzie jako libero. Tak jak już wspomniałem wcześniej, jeśli nie jesteś fanem tej dyscypliny to lepiej daj sobie spokój z VM 2009. Złożoność całej znajduje się na wysokim pułapie i nawet na łatwym poziomie trudności można mieć pewne problemy, o ile mamy z tą grą styczność po raz pierwszy. Druga strona medalu to fach menedżera. W tym aspekcie "szalenie ważne jest" (fani piłki nożnej wiedzą o co chodzi z tym cudzysłowem) dbanie o stan konta oraz ściąganie nowych sponsorów. Można odczuć to w niższych ligach, kiedy kierujemy zespołem z aspiracjami i perspektywami na przyszłość. Produkcja zachowuje wszystkie standardy i zasady FIVB i CEV. Mamy więc możliwość zwojowania z reprą Ligi Światowej, Mistrzostw Świata oraz Europy. Jeśli osiągniemy coś na krajowym podwórku, wtedy przystępujemy do Europejskich Pucharów. Lecz żeby tego dokonać, trzeba wygrywać mecze. Teraz parę słów o nich. Przed spotkaniem czeka nas rozmowa motywacyjna. Musimy zorientować się jak na poszczególne słowa zareagują nasi podopieczni. Możemy życzyć im szczęścia na boisku, lub kazać zmiażdżyć rywala. Wtedy istnieje możliwość podniesienia morale, ale słabsi psychicznie mogą również dać ciała na całej linii. Szkoda, że motywowanie nie wpływa znacząco na cały sezon. Gracze nie uczą się na pamięć naszych reakcji i nie wiedzą kiedy mają wziąć się garść. Za każdym razem trzeba im to mówić. Sam przebieg, do bólu klasyczny przedstawiony jest za pomocą tekstu opisującego każdą akcję. Podnoszenie umiejętności gwarantuje trening. Mamy możliwość kładzenia nacisku na każde elementy siatkarskiego rzemiosła wedle naszych upodobań. Całość jest jednak uproszczona i ogranicza się tylko do rozdzielenia piłek pomiędzy każdą sekcję. Oczywiście nie można zapomnieć o transferach. Te są moim zdaniem najsłabszym aspektem gry. Czasami zawodnicy dostając kilka ofert potrafią wybrać to najgorszą i to bez podania przyczyny. Samo zaklepywanie kontraktów mogłoby być również bardziej intuicyjne. 

 Mamy do czynienia z rasowym menadżerem, więc o dobrej o dobrej oprawie audiow - wideo można zapomnieć. Pierwsze co rzuca się nam w oczy to niezmieniony interfejs. Szczerze mówiąc spodziewałem czegoś więcej, bo meny gry jest wprawdzie proste, ale brzydkie. 

 Tak więc, czy Volleyball Manager 2009 spełnił moje oczekiwania. Tak, ponieważ nie dość, że poprawiono masę błędów, zaktualizowano składy to jeszcze otworzono się na sugestie samych graczy. VM nadal pozostaje jedyną taką produkcją na rynku, więc trudno tutaj o skalę porównawczą, jednak jej realizm, złożoność i grywalność nie pozwalają na zajmowanie się taki pierdołami. Od pierwszego uruchomienia, przy w miarę szybkim komputerze, fani siatkówki nie oderwą się od monitora.