Po moich ostatnich wysiłkach umysłowych (Visit, Temporal) naszła mnie ochota na coś bardziej instynktownego i dynamicznego. Takich kategorii jest niewiele, więc postanowiłem wybrać między wyścigami a strzelankami. To pierwsze zostawiłem sobie na później. Dziś zaprezentuję prostą i szybką platformówkę z miłym dodatkiem posiadającym spust. Oto Deadly Steps - Mission Clone w trzech odsłonach.

W jednym tekście zawarłem trzy części gry, ze względu na ich długość. Wszystkie razem można ukończyć w niecałą godzinę (a nawet niecałe pół), co nie oznacza, że nie nadają się do VG. Gracz wciela się w białego kulka, agenta jakiejś tajnej organizacji broniącej ludzkość przed złem. Jego aktualnym zadaniem jest powstrzymanie Jaya Barnla, który postanowił stworzyć przez klonowanie potężną armię i zawładnąć światem.

Cała zabawa to przechodzenie kolejnych ekranów zabijając napotkanych wrogów. Dzięki możliwości celowania kursorem myszy, nie trzeba się ograniczać do kierunków strzelania (lewo, prawo, góra) znanych z wielu plarformówek. Na pierwszy rzut oka gierka jest wciągająca i dobrze wykonana. Graficznie faktycznie nie przeraża, chociaż miejsce akcji jest trochę zbyt "paintowate". Duży plus natomiast za sympatyczną animację, szczególnie ładowanie broni. Szkoda jedynie obracania broni w lewą stronę, ale skoro cały czas idzie się w prawo... Podczas strzelania słychać tylko odgłosy broni i jęki przeciwników. W menu za to towarzyszy nam muzyka nakazująca wręcz do wyruszenia na akcję.

Żeby nie było za nudno, autor zamieścił w grze kilka rodzajów broni różniących się głównie siłą rażenia, bowiem każda posiada magazynek z nielimitowaną liczbą nabojów. Ewentualna śmierć w akcji nie jest niczym strasznym, bowiem rozpoczyna się natychmiast od tej samej planszy z pasek zdrowia naładowanym do pełna. Niech was nie zmylą rozmieszczone w niektórych miejscach tabliczki do zapisania stanu gry. Służą one tylko do powrotu, jeśli nie zdąży się przejść gry podczas jednego posiedzenia. Tylko po co to, skoro przebiegnięcie z jednego miejsca na drugie zajmuje tylko co ugotowanie wody na herbatę...

Część druga to inna sceneria (Englia zamiast Syberii) oraz dodatek w postaci granatów. Trzecia odsłona jest trochę inna - to już nie sieczka do strzelania w każdy żywy organizm, a ucieczka z więzienia tylko z pistoletem, który w dodatku trzeba przeładowywać! Ale nieskończoność amunicji pozostała.

Cała trylogia powinna was uspokoić i rozluźnić. Bezstresowe zabijanie może być dobre dla zbyt zmęczonego umysłu (można mnie cytować). Nie wiem tylko czy ocena, którą widzicie jest średnią ze wszystkich części czy sumą... Sami sprawdźcie.