Chcesz rozerwać się odbijając piłkę? GameTop.com przygotował dla ciebie A-Ball. Pod tym tytułem kryje się pełna wersja komercyjnego "Nuclear ball" firmy URSE Games. Jest to przemyślnie zaprojektowany arkanoid, którego świat zdobi futurystyczna technologia.

 Grę przeznaczono dla jednej osoby. Rozrywka byłaby po jakimś czasie nużąca, gdyby nie fakt, że każdemu z graczy można przydzielić osobny profil, w którym automatycznie zapisywany jest stan gry. Gdy życia skończą się program dopisuje nazwę aktywnego profilu do listy najlepszych wyników. Dzięki temu na jednym komputerze możemy ścigać się w biciu rekordów na kolejnych planszach.

 Twórcom należą się brawa za zaprojektowanie stu grywalnych poziomów. Są dynamiczne i w miarę postępów w grze wymagają coraz większej zręczności. Wiele typów klocków można zbić tylko, jeśli odpowiednio uderzymy w nie piłeczką. Efekty naszych działań bywają widowiskowe. Cieszy, gdy elementy planszy z hukiem wybuchają rozbłyskując się na ekranie.

 Z rozbitych klocków wypadają powerupy, które ułatwiają lub utrudniają rozgrywkę. Dodatkowo, w zależności od wybranego poziomu trudności, łatwego, normalnego lub trudnego, zmienia się zarówno prędkość kulki jak i liczba żyć. Dynamizm najłatwiejszego poziomu przypadnie do gustu najmłodszym graczom, ponieważ piłka porusza się powoli jak ślimak. Natomiast poziomy normalny i trudny zmuszają już do wykazania się refleksem i stymulują wydzielanie adrenaliny.

 Platformą sterujemy przy pomocy myszki lub klawiatury. Odradzam korzystanie z kursorów, ponieważ gryzoniem steruje się precyzyjniej i płynniej. Czułość kontrolera dostosujemy do własnych upodobań w menu.

 W przejrzystym ekranie opcji ustawimy także głośność lub zmienimy tryb graficzny. Do wyboru oddano dwie rozdzielczości 1024x768 oraz 800x600 z 16 lub 32 bitową paletą kolorów. Mimo, że komputer na którym grałem przewyższał minimalne wymagania sprzętowe to momentami odnosiłem wrażenie, że A-ball zwalniał. Nie zdołałem dojść czym jest to powodowane. Ustawienie niższej rozdzielczości polepszyło płynność, a trójwymiarowe plansze nadal cieszyły oczy wyglądem i mieniącymi się barwami.

 Równie dobrze jak oprawa graficzna prezentują się efekty dźwiękowe, które pasują do plansz i zwiększają doznania płynące z rozgrywki. Niestety, znalazły się też pewne mankamenty. Szkoda, że twórcy nie pokusili się o dodanie większej ilości utworów muzycznych. W trakcie zabawy towarzyszy nam do znudzenia jeden motyw muzyczny.

 Gra nie wprowadza innowacji. Jednak oferuje udoskonalone pomysły w atrakcyjnej szacie graficznej. Fani arkanoidów i tak sięgną po ten tytuł. Pozostałych graczy zachęcam do zapoznania się z A-ball i rozbijania klocków w drodze ku kolejnym misternym planszom.