Bycie "myślącym powoli" ma swoje wady. Będąc członkiem plemienia, można na przykład zostać obarczonym zadaniami, których z oczywistych powodów nikt inny by się nie podjął. Niestety, właśnie wydarzyło się coś dziwnego. Rada plemienna wyłoniła drogą głosowania osobę, która zbada okoliczną wieżę - źródło wszystkich ostatnich tajemnic i pytań bez odpowiedzi. Nie pozostaje nic innego, jak oderwać się od wielce absorbującego zajęcia, jakim było patrzenie w chmury i wypełnić wolę starszyzny.

 Pierwsze kroki w śledztwie będą jak zwykle z lekka nieporadne, ale już wkrótce może się to odmienić. Wystarczy wyzbierać monety z okolicy, aby pewien duch przekazał wysłannikowi Kicasów sekret tajemnego ruchu. Na poznanie czekają umiejętności biegu, magicznego ataku, wspinania się po ścianach i używania czapki jako spadochronu. Połowę z nich otrzymujemy po odnalezieniu ukrytego balonika, który po zebraniu uwalnia energię i przekazuje nową moc.

 Liczba zdolności nie wygląda to może zbyt imponująco, ale po opanowaniu wszystkiego okazuje się, ze więcej do szczęścia nie potrzeba. W połączeniu z pewnym refleksem możliwe jest osiągniecie praktycznie każdego celu, nawet takiego, który początkowo wydaje się nieosiągalny.

 Najlepszym tego przykładem są etapy pod koniec gry. Swoją złożonością i wymaganiami rekompensują wszystkie wcześniejsze poziomy. Bez opanowania do względnej perfekcji wszystkich ruchów, nie ma co liczyć na pomyślne zakończenie serii prób, takich jak na przykład długi bieg po zapadającej się posadzce czy ucieczka przed podnoszącą się lawą.

 Grafika stoi na poziomie, jakby to ująć? Jest adekwatna do rozdzielczości. Proporcje wyglądają mniej więcej tak: mała rozdzielczość to duże piksele na ekranie. Wiele się w tej materii nie da zmienić. Podobnie z muzyką. Zadowoleni będą ludzie bez kosmicznych wymagań w stylu kilkunastu bitów.

 Podczas radosnego penetrowania zakamarków wyspy i wyplenianiu potworków z jaskiń czas mija wyjątkowo szybko. Tak szybko, że narasta wątpliwość, czy to zegarek się popsuł, czy to ta gra jest taka krótka. Prawdziwa jest ta druga odpowiedź. Na szczęście czas poświęcony na A Game with a Kitty nie jest straconym - gra się miło i przyjemnie, a o to przecież chodzi.