Gry na atari, mimo kiepskiej grafiki, do dzisiaj zaskakują grywalnością. W czasach, gdy gracz poruszał się zlepkiem kilku pikseli liczył się pomysł. Pamiętacie grę Gyruss, gdzie broniliśmy planety przed kosmitami, poruszając się po obwodzie ekranu? Z tego właśnie pomysłu zrodził się Clash'N'Slash.  Podobieństwo do Gyruss'a łatwo zauważyć, jednak są i różnice. Tym razem poruszamy się nie po obwodzie ekranu, lecz planety, której bronimy przed nadlatującymi zewsząd wrogami. Osobiście uważam, że ta zmiana nie wyszła grze na dobre, gdyż możliwości ruchu ograniczone są do minimum. Wrogowie nadlatują ze wszystkich stron, a my znajdując się w centrum, nie możemy dopuścić by dolecieli do naszej planety. Pomagają nam w tym upgreade'y zarówno statku jak i planety, pojawiające się po zestrzeleniu określonej liczby wrogów. Tu odczułem pewien dyskomfort, gdyż w ferworze walki łatwo zapomnieć o menu ulepszania, a opcja autowłączania (Auto-Pop on upgreade) powoduje jego ciągłe pojawianie się, co przerywa rozgrywkę. Wydaje mi się, że lepszym rozwiązaniem byłyby zakupy po każdym levelu. Niestety po pewnym czasie do gry wkrada się monotonia. Z każdą planszą czułem jakbym zaczynał grę od początku, gdyż różnią się one jedynie ilością przeciwników, a upgreade'y nie przechodzą na kolejne etapy.  Tyle o wadach, a teraz zalety. Grafika jest bardzo ładna, wybuchy i efekty broni porażają, a tła są ruchome i szczegółowe. Muzyka to klimatyczna techniawka, niektóre utwory spokojne i klimatyczne, inne ostre, sprzyjające uczuciu ogólnej masakry. Za realizację ciekawego pomysłu i za oprawę wystawiam 9. Za irytujące i niepotrzebne buraki odejmuję 1, razem 8.