Temat strzelania do żywych trupów jest stary jak one same. Jest to dość często stosowany przed producentów manewr, aby przeciwnik był jak najbardziej zbliżony wyglądem do człowieka, a jednocześnie nim nie był. Dzięki temu omija się wąskim łukiem organizacje trąbiące wszędzie o szkodliwym wpływie gier komputerowych na umysł młodych graczy. Deadhunt jest typową strzelanką, gdzie w roli głównej obok ostatniego sprawiedliwego występują nieumarli.

 Cel jest prosty - przeżyć. Na szczęście w przeciwieństwie do pewnej wąskiej grupy gier-rzeźni, gdzie śmierć głównego bohatera przyjdzie prędzej czy później, tutaj wiadomo, że można "zabić" wszystkich wstających z ziemi wrogów. Początkowo są to słabe truposzczaki, jednak z czasem pojawiają się coraz groźniejsze, uzbrojone w miecze i topory, opancerzone i o wiele szybsze od poprzednich. Aby gracz nie był zdany jedynie na swoją celność i szybkość przeładowania broni, na planszy pojawiają się co jakiś czas specjalne bonusy, takie jak zwiększenie prędkości czy nieskończona ilość amunicji. Część z nich jest aktywna do końca, pozostałe znikają po kilkunastu sekundach, a wtedy jedynym ratunkiem jest celność. W wersji niezarejestrowanej dostępne są jedynie trzy "misje", ale ich ukończenie pozwala na zapoznanie się z sensem rozgrywki. Do jej zalet, bez dwóch zdań, można zaliczyć grafikę i wszelkie efekty związane z trafianiem w przeciwnika - odpadające hełmy, a później kawałki czaszki to istny makabryczny majstersztyk godny najlepszych pudełkowych produkcji. Odgłos heroicznej bitwy także jest ściągnięty z wyższej półki. Niestety, nawet wymienione wyżej cechy oraz dziesiątki bonusów i mnogość broni w podręcznym arsenale nie sprawia, że Deadhunt zasługuje na miano wielkiego hitu. Grze zdecydowanie brakuje fabuły, bo bieganie w kółko i rozwalanie martwych przeciwników może się prędzej czy później znudzić. Mimo to polecam każdemu fanowi strzelanek jako wspaniały przerywnik, który ma w sobie przyciągającą siłę niepozwalającą na szybkie znużenie.