Jestem coraz starszy, przy grach siedzę od dziecka, a bagaż doświadczeń rośnie niczym garb. Szukając nowych wrażeń czasem daję się nabrać, wracając do gier prostych, które naprawdę mogą zaskoczyć. Next Element eksploatuje stary pomysł, mimo to Zielok postanowił sprawdzić, czy wciąż może coś z niego wycisnąć.

Zasady zabawy są proste - kierując małym, futrzastym stworkiem, należy wyczyścić całą planszę ze wszystkich pól. Każde z nich ma na sobie cyfrę informującą o liczbie wizyt, jakie futrzak musi na nim odbyć. Mając te dwie reguły na względzie, należy spodziewać się trudności. I faktycznie takie następują, szczególnie na planszach, gdzie występują strzałki określające kierunek ruchu oraz teleporty przenoszące w inny koniec planszy. Ze smutkiem jednak stwierdzam, że trzydzieści przygotowanych etapów ukończyłem o wiele za szybko. Problemem nie są jednak źle stworzone etapy, ale pomysł. Pod tym względem Next Element przypomina mi produkcje Maurycego Zarzyckiego, który przy tworzeniu swoich dzieł nie wykorzystuje wyszukanych idei.

Niestety, nie znalazłem w Następnym Elemencie nic odkrywczego i zajmującego. Całość można ukończyć w kilkadziesiąt minut, ale na pewno nie w towarzystwie dołączonej muzyki i dźwięków. Znikające klocki wydają dziwny brzdęk, a muzyczka jest zbyt ciężka jak na produkcję logiczną. I chociaż grafika w tej kategorii większego znaczenia nie ma, to jej jakość na pewno nie pomaga wybić się grze ponad przeciętność. Tylko dla wytrwałych łamigłówkowiczów, żądnych kolejnych doznań.